100 złotych 1990
| Państwo | |
|---|---|
| Emitent | |
| Typ monety | |
| Nominał |
100 złotych |
| Rocznik |
1990 |
| Emisja | |
| Mennica | |
| Nakład |
37 341 000 szt. |
| Data emisji |
2 listopada 1990 |
| Data wycofania |
1 stycznia 1995 |
| Projektant |
Stanisława Wątróbska-Frindt (awers) Ewa Tyc-Karpińska (rewers) |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
7,68 g |
| Średnica |
28 mm |
| Materiał |
miedzionikiel MN25 |
| Rant |
gładki |
| Stempel | |
100 złotych 1990 – moneta stuzłotowa, wprowadzona do obiegu 2 listopada 1990 r. zarządzeniem z 16 października 1990 r. (M.P. z 1990 r. nr 38, poz. 302), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 r., rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 r. (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
Awers
[edytuj | edytuj kod]W centralnym punkcie umieszczono godło – orła w koronie, poniżej rok „1990", dookoła napis „RZECZPOSPOLITA POLSKA”, a pod łapą orła znak mennicy w Warszawie[1].
Rewers
[edytuj | edytuj kod]Na tej stronie monety znajduje się napis „100 ZŁOTYCH”[1].
Nakład
[edytuj | edytuj kod]Moneta została wybita w mennicy w Warszawie, w miedzioniklu, na krążkach o średnicy 28 mm, o masie 6,8 grama, z rantem gładkim, stemplem zwykłym, w nakładzie 37 341 000 sztuk[1]. Projektantami byli[2]:
Na początku lat 90. XX w. w ramach emisji zestawów rocznikowych monet PRL z lat 1979, 1980, 1981, 1982, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, w Mennicy Państwowej wybito ponownie tę monetę, tym razem stemplem lustrzanym, w nakładzie 5000 sztuk[3].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Jest pierwszą stuzłotową monetą obiegową nie będącą jednocześnie monetą okolicznościową[4].
Rewers nawiązuje do monet 10 i 20 złotych wzorów 1984 i 1989[5].
W okresie przeddenominacyjnym III Rzeczypospolitej (1990–1994) stuzłotówka z 1990 roku, obok pięćdziesięciozłotówki z 1990 roku, były jedynymi monetami powszechnego obiegu z poprawną nazwą i godłem państwa[6].
Wersje próbne
[edytuj | edytuj kod]Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 301, ISBN 83-87355-37-2.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 292–337, ISBN 978-83-87355-01-2.
- ↑ Monety Obiegowe III RP [online], sites.google.com [dostęp 2017-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-02].
- ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 124,146, ISBN 978-83-87355-01-2.
- ↑ Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 198–200,205,208,301, ISBN 83-87355-37-2.
