11 Samodzielny Batalion Piechoty Zmotoryzowanej (Ukraina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
11 Samodzielny Batalion Piechoty Zmotoryzowanej „Ruś Kijowska”
ilustracja
Historia
Państwo

 Ukraina

Nazwa wyróżniająca

Ruś Kijowska

Działania zbrojne
wojna w Donbasie
Organizacja
Dyslokacja

Biała Cerkiew, obwód kijowski

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota zmotoryzowana

Podległość

72 Brygada Zmechanizowana

11 Samodzielny Batalion Piechoty Zmotoryzowanej „Ruś Kijowska”batalion Wojsk Lądowych Ukrainy, podporządkowany 72 Krasnohradzko-Kijowskiej Samodzielnej Brygadzie Zmechanizowanej. Jako batalion obrony terytorialnej brał udział w konflikcie na wschodniej Ukrainie. Batalion stacjonuje w Białej Cerkwi w obwodzie kijowskim[1].

Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

W dniach 4-6 lipca 2014 roku batalion przetransportowano koleją do Charkowa, by już wkrótce trafił do strefy walk. Wziął udział w walkach w rejonie Słowiańska (jednostki batalionu walczyły na górze Karaczun oraz na punktach kontrolnych przy drogach prowadzących do góry). W boju zginęło dwóch żołnierzy, ranionych odłamkami po wybuchu min. 19 lipca żołnierze Kijowskiej Rusi zostali ostrzelani w obwodzie ługańskim. Następnie batalion walczył pod Debalcewem. 15 sierpnia batalion starł się tam z separatystami, a w walce zginął jego ówczesny dowódca, ppłk A. Ł. Humenjuk, oraz trzech innych żołnierzy, a około dziesięciu zostało rannych. W nocy z 18 na 19 sierpnia batalion został ostrzelany systemami Grad od strony Ługańska. Wielu żołnierzy odniosło rany, a zniszczeniu uległy zapasy żołnierzy (kosztowności, bielizna, żywność, produkty higieny). 4 września służba prasowa prezydenta Ukrainy podała, że separatyści okrążyli Kijowską Ruś pod Debalcewem w obwodzie donieckim. Niedługo później służba prasowa Operacji Antyterrorystycznej podała, że sytuacja w rejonie Debalcewego jest pod kontrolą i batalion nie jest w sytuacji krytycznej. Na dzień 10 września batalion stacjonował w rejonie miejscowości Popasna-Trojićke-Debalcewe-Wuhłehirśk-Switłodarśk-Dzerżynśk. 14 września ostrzelany został obsadzony przez batalion punkt kontrolny pod wsią Czornuchyne w obwodzie ługańskim, w wyniku czego zginął jeden żołnierz. W dniach 19-20 września Kijowska Ruś walczyła ponownie pod Debalcewem. Przez pocisk moździerzowy zniszczony został jeden z jej pojazdów. Utracono zapasy amunicji, a pięciu żołnierzy odniosło rany. 21 września snajperzy ostrzelali punkt kontrolny pod Debalcewem. Zginęło dwóch żołnierzy batalionu, kolejny zmarł od ran podczas pobytu w szpitalu. W nocy z 30 września na 1 października z misji rozpoznawczej nie powróciła czteroosobowa grupa „Bału”, a kolejnego dnia raniono jeszcze dwóch żołnierzy batalionu. 3 października dowódca wywiadu batalionu podał, że w wyniku ostrzału zniszczone zostały odebrane niedawno zapasy sprzętu i mundurów. W dniach 10-13 października batalion przeniesiono z dala od strefy walk, do Czernihowa. 13 listopada dowódca batalionu płk O. Sawycz podał, że 25% jego żołnierzy nie stawiło się do służby po urlopach, czterech podczas urlopu zaginęło, a sporządzona lista dezerterów została przekazana organom ścigania[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Załącznik nr 5 – Podporządkowanie batalionów piechoty zmechanizowanej, [w:] Przemysław Gawryś, Wykorzystanie sił obrony terytorialnej na przykładzie konfliktu na wschodniej Ukrainie, Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte, 2017, s. 126.
  2. Rozdział III – Działalność batalionów obrony terytorialnej, [w:] Przemysław Gawryś, Wykorzystanie sił obrony terytorialnej na przykładzie konfliktu na wschodniej Ukrainie, Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte, 2017, s. 69-70.