Popasna
48°38′00″N 38°22′48″E/48,633333 38,380000
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
| Kod pocztowy |
93300 | ||||
Położenie na mapie obwodu ługańskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 48°38′00″N 38°22′48″E/48,633333 38,380000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Popasna (ukr. Попасна, ros. Попасная[2][3]) – miasto na Ukrainie w obwodzie ługańskim.
W mieście znajduje się węzeł kolejowy[3][4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość Popasna została założona jako stacja kolejowa w guberni jekaterynosławskiej. W 1917 r. zaczęła działać fabryka szkła[2][3][4]. Status miasta uzyskała w 1938 roku[3][4].
W 1974 r. liczyła 30,3 tys. mieszkańców[4]. Gazetę zaczęto wydawać w 1979 roku[5]. W 1989 liczyła 30 257 mieszkańców[3][6]. W 2013 liczyła 21 917 mieszkańców[7].
Wojna rosyjsko-ukraińska[edytuj | edytuj kod]
Rosjanie rozpoczęli ostrzał miasta wkrótce po zbrojnej agresji w lutym 2022 roku. W drugiej połowie kwietnia 2022 r. udało się im się zdobyć blisko połowę miasta, doszło do zaciętych walk ulicznych i ostrzału artyleryjskiego. Według szefa ługańskiej obwodowej administracji wojskowej Serhija Hajdaja „w Popasnej nie ma żadnych ocalałych domów”. Opiekę medyczną w mieście sprawowali wówczas wyłącznie medycy wojskowi. W związku z częściowym zajęciem miasta, mieszkańcy zmuszeni byli chować zmarłych na podwórkach budynków mieszkalnych. W niektórych rejonach ciała leżały na ulicach. Według władz miejskich w walkach zginęło co najmniej 100 mieszkańców[8][9][10].
Z zajętej części miasta Rosjanie siłą deportowali ludność na okupowane terytoria. Ewakuacja ludności cywilnej do nieokupowanej części Ukrainy była mocno utrudniona przez nieustanny ostrzał[11].
8 maja 2022 r. wojska ukraińskie wycofały się, a miasto znalazło się pod okupacją rosyjską[12].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka miasta koncentruje się głównie na transporcie kolejowym i przemyśle węglowym.
Przed wojną rosyjsko-ukraińską w mieście funkcjonowały: Popasniański Zakład Naprawy Samochodów, zajezdnia lokomotyw i samochodów, fabryka okuć, fabryka szkła, piekarnia i fabryka odzieży[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.47.
- ↑ a b Попасная // Большая Советская Энциклопедия. / редколл., гл. ред. Б. А. Введенский. 2-е изд. том 35. М., Государственное научное издательство «Большая Советская энциклопедия», 1955. стр.152.
- ↑ a b c d e Попасная // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.181.
- ↑ a b c d Попасная // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 20. М., «Советская энциклопедия», 1975. стр.355.
- ↑ № 2923. Знамя Октября // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 – 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.382.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ Сергій Гайдай. Луганська ОДА (ОВА) / Siergiej Gajdai. Ługańska Obwodowa Administracja Państwowa (Regionalna Administracja Wojskowa).
- ↑ У Попасній і Рубіжному жителі змушені ховати загиблих у дворах житлових будинків, – глава ОВА.
- ↑ Ситуація в Попасній: окупанти контролюють половину міста, загинуло сто осіб.
- ↑ Загарбники контролюють половину Попасної і депортують звідти людей до «лнр» – Гайдай.
- ↑ Українські воїни відійшли від Попасної на заздалегідь підготовлені позиції – Гайдай.
- ↑ Постанова Верховної Ради України №88/95-ВР від 3 березня 1995 р. «Про перелік об'єктів, які не підлягають приватизації у зв'язку з їх загальнодержавним значенням» / Uchwała Rady Najwyższej Ukrainy nr 88/95-ВР z dnia 3 marca 1995 r. „W wykazie obiektów niepodlegających prywatyzacji ze względu na ich znaczenie państwowe”.
