142 Zwienigorodzki Pułk Piechoty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
142 Zwienigorodzki Pułk Piechoty
142-й пехотный Звенигородский полк
Ilustracja
Odznaka pamiątkowa
Historia
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Sformowanie

16 sierpnia 1806

Rozformowanie

1917

Nazwa wyróżniająca

Zwienigorodzki

Tradycje
Święto

5 lipca

Rodowód

Jakucki Rezerwowy Pułk Piechoty

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Orzeł

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

36 Dywizja Piechoty

142 Zwienigorodzki Pułk Piechoty (ros. 142-й пехотный Звенигородский полк) – oddział piechoty Armii Imperium Rosyjskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

16 sierpnia 1806 z jednej grenadierskiej i trzech muszkieterskich rot Sielenginskiego pułku muszkieterów został sformowany Jakucki pułk muszkieterów, w składzie trzech batalionów. 22 lutego 1811 oddział został przemianowany na Jakucki pułk piechoty. 28 stycznia 1833 w skład pułku zostały włączone: I i III batalion Kozłowskiego pułku piechoty oraz II batalion 35 pułku strzelców (jegrów). Od tego czasu pułk liczył sześć batalionów.

13 października 1863 Jakucki rezerwowy pułk piechoty został przeformowany w Zwienigorodzki pułk piechoty. 25 marca 1864 pułk otrzymał numer „142”. Do 1914 oddział stacjonował w mieście Orzeł.

W 1914 pułk wchodził w skład I Brygady 36 Dywizji Piechoty (13 Korpus Armijny).

W 1909 w pułku pełnił służbę ppłk Witold Otocki-Dołęga.

Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]

  • płk Buczinskij
  • płk Aleksander Wasiljewicz Szeriemietow
  • płk Paweł Andriejewicz Nikitin
  • płk Gieorgij Nikołajewicz Wienieckij

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Raspisanije suchoputnych wojsk 1836-1914, Petersburg 1914.
  • Wiesław Caban, Służba rekrutów Królestwa Polskiego w armii carskiej w latach 1831-1873, Warszawa 2001, ISBN 83-7181-209-4.
  • A. A. Kersnowski, Istorija russkoj armii, Moskwa 1994.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]