2 szkolny batalion pionierów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 batalion pionierów
Pionier Bataillon 2
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1935

Rozformowanie

1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Szczecin – Podjuchy

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

wojska inżynieryjne

Rodzaj wojsk

lądowe

Podległość

II Okręg Wojskowy,
32 Dywizja Piechoty

2 szkolny batalion pionierów – batalion Wermachtu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

2 szkolny batalion pionierów (Pionier Bataillon 2) został utworzony 1 października 1934 roku z żołnierzy i kadry 12 batalionu inżynieryjnego z 12 Dywizji Piechoty oraz 20 batalionu inżynieryjnego z 20 Dywizji Piechoty. Sztab batalionu został częściowo zmotoryzowany, 1 i 2 kompania pionierów została na wozach konnych, 3 kompania pionierów została w pełni skompletowana w sprzęt motorowy. Batalion podlegał pod 32 Dywizję Piechoty i stacjonował w Szczecinie – Podjuchach, szkolił żołnierzy dla 42 batalionu pionierów.

1 września 1939 roku, 1 kompania została przydzielona do 4 pułku piechoty, 2 kompania została przydzielona do 96 pułku piechoty, a sztab batalionu, 3 kompania zmotoryzowana i kolumna mostowa pozostały razem gotowe do działania. 2 batalion brał udział podczas kampanii na Zachodzie, w składzie 32 Dywizji Piechoty. Walczył w rejonie Mozy w Givet na przełomie Linii Maginota pod Anor na Sommą w Pont-Remy, następnie w de la Haute Deûle pod Lille i na południu Nantes jako siły okupacyjne.

W walkach w Rosji, batalion miał za zadanie budowę mostów, wykonywanie przepraw, remonty dróg. W dniu 26 czerwca 1941 roku brał udział w walkach o Memel, następnie walczył w Kownie, a w czerwcu 1941 roku przekracza rzekę Wilie na Białorusi.

W październiku 1941 roku, batalion budował przeprawę przez Dźwinę i walczył pod Diemiańskiem.

W lutym 1942 roku batalion walczył na południe od Illmensee, a od listopada 1943 roku pod Nevelem. Na początku 1944 roku, batalion brał udział w walkach na terenie od Ostrowy do Rygi. Batalion zakończył kampanie w Rosji w Libau i został przeniesiony do Gdańska. Na koniec stycznia 1945 roku batalion został przeniesiony do Konitz i brał udział w obronie w Kołobrzegu. W lutym 1945 roku batalion został wykorzystany do obrony Gdańska. Po ewakuacji Gdańska w marcu 1945 roku, batalion przebywał na półwyspie Helskim, następnie udał się do Bałtijska. Na początku kwietnia batalion pracował przy umocnieniach na Mierzei Kurońskiej. W dniu 27 kwietnia 1945 roku 2 batalion pionierów był wykorzystany do prac fortyfikacyjnych na Helu, a 8 maja batalion został wzięty do niewoli[1].

Skład batalionu[edytuj | edytuj kod]

  • Sztab
  • 1 kompania pionierów
  • 2 kompania pionierów
  • 3 zmotoryzowana kompania pionierów
  • kolumna mostowa typu B

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

Stan etatowy na dzień 01.03.1939

  • dowódca – podpułkownik Herrmann
  • oficer adiutant – kapitan Bachmann, porucznik Liske
  • 1 kompania pionierów:
  • 2 kompania pionierów:
  • 3 kompania pionierów:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pionier-Bataillon 2 [online], www.lexikon-der-wehrmacht.de [dostęp 2017-11-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]