AIM-132 ASRAAM
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Przeznaczenie |
przeciwlotnicza krótkiego zasięgu |
| Operacyjność |
od 1998 |
| Długość |
2900 mm |
| Średnica |
166 mm |
| Rozpiętość |
450 mm |
| Masa |
88 kg |
| Prędkość | |
| Zasięg |
od 300 m do 18 km |
| Naprowadzanie |
na podczerwień (IR) |
| Masa głowicy |
10 kg |
| Typ głowicy |
odłamkowo-burząca |
| Użytkownicy | |
 Royal Air Force, Royal Australian Air Force (400 sztuk)
| |
AIM-132 — (ang. Advanced Short Range Air-to-Air Missile – zaawansowany pocisk rakietowy klasy powietrze-powietrze krótkiego zasięgu) – brytyjski kierowany pocisk rakietowy przeznaczony do zwalczania celów powietrznych, naprowadzany na podczerwień.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W latach 80. państwa europejskie będące członkami NATO podpisały umowę ze Stanami Zjednoczonymi przewidującą, że strona amerykańska opracuje pocisk powietrze-powietrze średniego zasięgu (AIM-120 AMRAAM) mający zastąpić przestarzały AIM-7 Sparrow, a Wielka Brytania wraz z Niemcami pocisk krótkiego zasięgu, następcę AIM-9 Sidewinder.
Po wielokrotnych opóźnieniach w projekcie ASRAAM strona amerykańska postanowiła opracować nowocześniejszą wersję posiadanych Sidewinderów, AIM-9X, z tym samym systemem naprowadzającym co planowany pocisk ASRAAM.
Na początku lat 90. Niemcy wycofały się z przedsięwzięcia, rozpoczynając wiosną 1995 własny projekt oparty na pocisku Sidewinder oznaczony jako IRIS-T. Decyzję o wycofaniu się z projektu ASRAAM motywowano nowymi danymi zdobytymi po zbadaniu pocisków Wympieł R-73 produkcji radzieckiej, które weszły do arsenału Niemiec po zjednoczeniu z NRD.
Własności pocisku AIM-132 ASRAAM
[edytuj | edytuj kod]W porównaniu z ówcześnie używanymi pociskami AIM-9L/M Sidewinder, nowy pocisk posiada nowy system obrazowania w podczerwieni z matrycą o rozmiarach 128×128 pikseli zbudowany przez Raytheon-Hughes identyczny, jak zastosowany w unowocześnionej wersji pocisku AIM-9X Sidewinder. Nowy system naprowadzania charakteryzuje się większą efektywnością, 90° kątem obserwacji, możliwością wyboru trafienia w konkretną część atakowanej maszyny np. kokpit, silniki itd. Pocisk ASRAAM posiada również funkcję wyboru celu już po wystrzeleniu, co ma duże znaczenie w przypadku przenoszenia go w komorach uzbrojenia takich maszyn, jak Lockheed F-35 Lightning II.
Wersja rozwojowa ASRAAM P3I
[edytuj | edytuj kod]W 1995 firmy Hughes i British Aerospace zaproponowały projekt unowocześnienia pocisku oznaczony jako P3I ASRAAM, który polegał między innymi na zwiększeniu zwrotności pocisku poprzez dodanie jednostki napędowej z wektorowaniem ciągu i umożliwienie przenoszenia głowicy bojowej o większej masie.
Użycie
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze zestrzelenie z użyciem pocisku miało miejsce 14 grudnia 2021, kiedy brytyjski myśliwiec Eurofighter Typhoon zestrzelił nad Syrią niezidentyfikowany bezzałogowy aparat latający[1].
W Wielkiej Brytanii opracowano także przeciwlotniczy zestaw rakietowy z wyrzutnią dwóch pocisków ASRAAM na pojeździe terenowym Supacat HMT, wyposażonym w głowicę elektrooptyczną[2]. W sierpniu 2023 roku ogłoszono o przekazaniu takich zestawów Ukrainie w ramach pomocy w związku z rosyjską inwazją[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ŁP. Bojowy debiut pocisków ASRAAM. „Wojsko i Technika”. 1/2021. VIII (76), s. 64, styczeń 2022.
- ↑ a b Andrij Charuk. Progres w regresie. Obrona powietrzna Ukrainy na wojnie – wybrane aspekty. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 9/2024, s. 24, wrzesień 2024. Warszawa: Magnum X.