ARA Py (1938)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ARA Py
Ilustracja
Siostrzany „Bouchard” między 1936 a 1937 rokiem
Klasa

trałowiec

Typ

Bouchard

Historia
Stocznia

Astillero Río Santiago, Ensenada

Położenie stępki

1937

Wodowanie

30 marca 1938

 Armada de la República Argentina
Nazwa

ARA „Py”

Wejście do służby

1 lipca 1939

Wycofanie ze służby

1967

 Paragwaj
Nazwa

ARP „Teniente Fariña”

Wejście do służby

6 maja 1968

Wycofanie ze służby

15 listopada 2017

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 450 ton
pełna: 520 t

Długość

59 metrów

Szerokość

7,3 m

Zanurzenie

2,27 m

Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN o łącznej mocy 2000 KM
2 śruby
Prędkość

15 węzłów

Zasięg

3000 Mm przy prędkości 10 węzłów

Uzbrojenie
początkowo: 2 działa kal. 102 mm L/50
2 działka kal. 40 mm L/39 (2 x I)
6 km kal. 7,7 mm (2 x I)
Wyposażenie
trał kontaktowy
Załoga

62

ARA Py (M-10) – argentyński trałowiec z lat 30. XX wieku, jedna z dziewięciu jednostek typu Bouchard. Okręt został zwodowany 30 marca 1938 roku w stoczni Astillero Río Santiago w Ensenada, a do służby w Armada de la República Argentina przyjęto go 1 lipca 1939 roku. W 1967 roku jednostka została zakupiona przez Paragwaj i 6 maja 1968 roku weszła w skład Armada Nacional pod nazwą ARP „Teniente Fariña” jako patrolowiec. Okręt został wycofany ze służby 15 listopada 2017 roku.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Trałowce typu Bouchard były pierwszymi dużymi i nowoczesnymi okrętami zbudowanymi w Argentynie[1][2]. Projekt jednostek bazował na pozyskanych przez Argentynę po I wojnie światowej niemieckich trałowcach typu Minensuchboot 1915, z zastąpieniem napędu parowego silnikami wysokoprężnymi[2]. Wadą okrętów była słaba stateczność[2].

ARA[a] „Py” zbudowany został w stoczni Astillero Río Santiago w Ensenada[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1937 roku, a zwodowany został 30 marca 1938 roku[3][4][b]. Nazwa jednostki została nadana na cześć argentyńskiego oficera marynarki[4][5].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Okręt był trałowcem o długości całkowitej 59 metrów, szerokości 7,3 metra i zanurzeniu 2,27 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 450 ton, zaś pełna 520 ton[1][2][c].

Okręt napędzany był przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN o łącznej mocy 2000 KM, poruszające dwiema śrubami[1][3]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 15 węzłów[2][3]. Okręt zabierał 50 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów[2][3].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa pojedyncze działa kalibru 102 mm L/50 Bethlehem Mod. 1 (lub dwa włoskie działa OTO kalibru 100 mm L/47), dwa pojedyncze działka plot. kal. 40 mm Vickers Mark VIII L/39 oraz dwa pojedyncze karabiny maszynowe kalibru 7,7 mm L/94[1][2]. Wyposażenie trałowe stanowił mechaniczny trał kontaktowy[2].

Załoga okrętu składała się z 62 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba[edytuj | edytuj kod]

ARA „Py” został przyjęty do służby w Armada de la República Argentina 1 lipca 1939 roku[2][6]. Jednostka otrzymała numer burtowy M-10[2][3]. 17 sierpnia 1945 roku ARA „Py” wraz z okrętami podwodnymi ARA „Salta” i ARA „Santa Fe” nieopodal Mar del Plata przejęły przybyły na argentyńskie wody niemiecki okręt podwodny U-977[7]. Dowódca trałowca, por. mar. Rodolfo Saenz Valiente wszedł na pokład U-Boota i przyjął kapitulację jego załogi, po czym okręt zawinął do portu i został poddany[7]. Na początku lat 60. okręt wyposażono w radar[2]. W listopadzie 1967 roku okręt został sprzedany do Paragwaju, gdzie wszedł do służby w Armada Nacional pod nazwą ARP[d] „Teniente Fariña” i numerem taktycznym M-3 6 maja 1968 roku[2][6][e]. Jednostka służyła jako rzeczny okręt patrolowy, a jej uzbrojenie obejmowało dwa podwójne zestawy działek plot. kalibru 40 mm Bofors L/60 Mark 1 oraz dwa pojedyncze wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm L/90[8][9]. Liczebność załogi została powiększona do 70 osób[8][9]. Na początku lat 90. numer taktyczny okrętu zmieniono na P-03, a wkrótce na P-04[8][6]. Bazą okrętu był Asunción[10][11].

Ostatnie opuszczenie bandery na okręcie odbyło się 15 listopada 2017 roku, po 49 latach służby w paragwajskiej flocie[12][f].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ARA – Armada de la Republica Argentina – Marynarka Wojenna Republiki Argentyny.
  2. ↑ Gogin 2021b ↓ i Gogin 2021n ↓ podają, że wodowanie okrętu odbyło się 21 marca 1938 roku.
  3. ↑ Identycznie podają McMurtrie 1942 ↓, s. 115 i Blackman 1953 ↓, s. 126. Natomiast Blackman 1960 ↓, s. 98, Moore 1973 ↓, s. 241, Moore 1981 ↓, s. 361, Sharpe 1991 ↓, s. 435, Saunders 2004 ↓, s. 538 i Saunders 2009 ↓, s. 596 podają wyporność standardową 450 ton, normalną 620 ton i pełną 650 ton.
  4. ↑ ARP – Armada Republica Paraguaya – Marynarka Wojenna Republiki Paragwaju.
  5. ↑ Moore 1981 ↓, s. 361 i Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 302 podają, że okręt wcielono do służby w paragwajskiej marynarce 5 marca 1968 roku.
  6. ↑ Okręt nie został już uwzględniony w roczniku flot Jane’s Fighting Ships 2015-2016[13], natomiast Gogin 2021n ↓ podaje, że okręt nadal pozostaje w służbie (stan na 2019 rok).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 421.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Gogin 2021b ↓.
  3. ↑ a b c d e McMurtrie 1942 ↓, s. 115.
  4. ↑ a b c Blackman 1953 ↓, s. 126.
  5. ↑ Blackman 1960 ↓, s. 98.
  6. ↑ a b c Sharpe 1991 ↓, s. 435.
  7. ↑ a b Borowiak 2020 ↓, s. 84.
  8. ↑ a b c Gogin 2021n ↓.
  9. ↑ a b Moore 1973 ↓, s. 241.
  10. ↑ Saunders 2004 ↓, s. 538.
  11. ↑ Saunders 2009 ↓, s. 596.
  12. ↑ armadaparaguaya 2017 ↓.
  13. ↑ Saunders 2015 ↓, s. 620.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mariusz Borowiak. Ucieczka do wolności. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (199), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
  • CEREMONIA DE ARRIAMIENTO DEL PABELLÓN NACIONAL Y GALLARDETE DE GUERRA DE LOS PATRULLEROS P-02 "NANAWA" Y P-04 "TTE FARIÑA". Armada Paraguaya. [dostęp 2021-04-22]. (hiszp.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: BOUCHARD minesweepers (1937-1940). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
  • Ivan Gogin: NANAWA patrol craft (1937-1939/1964-1968). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1942. Francis E. McMurtrie (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1942. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1953-1954. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1960-61. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1960. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw - Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1981-82. John E. Moore (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1991-92. Richard Sharpe (red.). London: Jane’s Defence Data, 1991. ISBN 0-7106-0960-4. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2004-2005. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2009-2010. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
Trałowce typu Bouchard
Armada de la República Argentina
Paragwaj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=ARA_Py_(1938)&oldid=71645003”