Abbad II al-Mutadid
 Złoty dinar Abbada II z 1045–1046 | |
| Emir Sewilii | |
| Okres |
od 25 stycznia 1042 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Dzieci |
Muhammad ibn Abbad, |
Abbad II, właśc. Abu ʿAmr ʿAbbad al-Mutadid, arab. المعتضد بالله أبو عمرو عبَّاد (zm. 28 lutego 1069) – emir taify Sewili w 1042–1069, z dynastii Abbadytów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojciec Abbad ibn Muhammad Abu Amr ogłosił w 1023 roku niezależność Sewilli od Kalifatu Kordobańskiego. 25 stycznia 1042 roku Abbad odziedziczył po nim państwo. Aby utrzymać pokojowe relacje z Ferdynandem I Wielkim, królem Kastylii i Leónu, prowadził politykę tolerancji religijnej. Roztoczył opiekę nad chrześcijanami oraz przekazał relikwie św. Izydora do Leónu.
Rozszerzył terytorium swojego państwa podbijając liczne, pomniejsze taify: Mértolę (1044–1045), Huelvę (1051), Algeciras (1055), Rondę (1065) i Arcos (1069)[1]. Aby ugruntować swoją władzę, nie poprzestał na przyjęciu hołdu, ale zamordował podbitych emirów, dusząc ich w łaźni. Prowadził też wojny z Grenadą i Badajoz, ale bez rozstrzygniętych sporów. W 1063 został zmuszony przez Ferdynanda do złożenia jemu hołdu. Został zamordowany na zlecenie młodszego syna Isma’ila. Rządy po Abbadzie objął starszy syn Muhammad. Został zapamiętany przez kronikarzy jako poeta i mecenas sztuki[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Abbadyci... ↓, s. 27.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Abbadyci. W: Britannica: Edycja polska. Mortimer Jerome Adler (red.); Wojciech Wolarski (red. wyd. pol.); Czesław Andruszko i in. (aut. wyd. pol.); Piotr Adamczyk i in. (tłum. z ang.); Andan Abbas i in. (oprac.). T. 1: A – An. Poznań: „Kurpisz”, 1997, s. 27–28. ISBN 83-86600-55-1.
- Alan Axelrod, Charles Phillips: Władcy, tyrani, dyktatorzy: Leksykon. Zbigniew Dalewski (tłum. z ang.). Warszawa: „Politeja”, 2000. ISBN 83-7227-478-9.