Adam Aumer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Aumer
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

1918

Data śmierci

1995

Przebieg służby
Lata służby

1941–1976

Siły zbrojne

Armia Czerwona
LWP

Jednostki

Śląski Okręg Wojskowy, Pomorski Okręg Wojskowy, Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju, Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal „Za udział w walkach o Berlin”

Adam Aumer (ur. 1918, zm. 1995) – pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1941 pełnił służbę w Armii Czerwonej, skąd przeszedł do formowanego na terytorium ZSRR ludowego WP. W stopniu plutonowego był dowódcą drużyny topograficznej baterii sztabowej 3 pułku artylerii ciężkiej, a następnie walczył w szeregach 1 Brygady Artylerii Armat im. gen. Józefa Bema.

Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy baterii do spraw politycznych. W latach 40. był szefem Wydziału V Inspekcji Oddziału I Organizacyjnego Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP. W następnych latach był zastępcą szefa i szefem wydziału politycznego jednostki wojskowej, zastępcą szefa i pełniącym obowiązki szefa Zarządu Politycznego Śląskiego Okręgu Wojskowego.

W latach 1956–1957 był zastępcą dowódcy – szefem Zarządu Politycznego Pomorskiego Okręgu Wojskowego, a następnie zastępcą dowódcy – szefem Zarządu Politycznego Inspektoratu Lotnictwa oraz zastępcą dowódcy – szefem Zarządu Politycznego Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej i Obszaru Kraju.

Był również sekretarzem naukowym Rady Naukowej MON do spraw Psychologii i Socjologii Wojskowej. Ostatnio był sekretarzem Rady Nauk Społecznych MON.

Od 1976 w stanie spoczynku. Pożegnany oficjalnie przez wiceministra obrony narodowej, szefa Głównego Zarządu Politycznego WP, gen. broni Włodzimierza Sawczuka.

W latach 1985–1990 pracował społecznie w Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa na stanowisku rzecznika prasowego.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G-2b-57)[1]. W pogrzebie uczestniczyło szereg generałów i oficerów Wojska Polskiego, m.in. generałowie Tadeusz Tuczapski, Czesław Piotrowski, Edwin Rozłubirski, Roman Paszkowski, Mieczysław Grudzień, Lucjan Czubiński, Jan Raczkowski.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Kazimierą z domu Sitarską (1925-2016)[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Karnowski, Pomorski Okręg Wojskowy 1945-1987: zarys dziejów, Wydawnictwo Pomorskie, 1989, s. 131, 303
  • Kierownictwo PPR i PZPR wobec wojska 1944-1956, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2003, s. 175
  • Izydor Koliński, Ludowe Lotnictwo Polskie 1943-1945, Wydawnictwo MON, Warszawa 1965, s. 300–301
  • Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Wydawnictwo Trio, 2003, s. 96, 253
  • Leonard Skibiński, 1 Brygada Artylerii Armat 1943-1945: dzieje 1 Warszawskiej Brygady Artylerii Armat im. gen. Józefa Bema, Wydawnictwo MON, Warszawa 1984, s. 239