Adam Nowotny-Lachowicki-Czechowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Nowotny-Lachowicki-Czechowicz
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1865
Krynica

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1936
Lwów

Przebieg służby
Lata służby

1886–1923

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Komandor Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Order Alberta (Saksonia)

Adam Adolf Nowotny-Lachowicki-Czechowicz[1] (ur. 24 grudnia 1865 w Krynicy, zm. 20 listopada 1936 we Lwowie) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Pożegnanie komendanta Lwowa gen. Nowotnego na dworcu lwowskim w lipcu 1918

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 grudnia 1865 roku w Krynicy, w ówczesnym powiecie nowosądeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie radcy wyższego sądu krajowego (radcy dworu)[2].

Jego rodzina mieszkała m.in. w Muszynie, Wieliczce i Nowym Targu – liczne przeprowadzki spowodowane były służbowymi przeniesieniami ojca, sędziego z zawodu. Po ukończeniu edukacji (m.in. Wojskowej Akademii Technicznej w Wiedniu) wstępuje do austriackiej armii. Dosłużył się w niej stopnia generała majora w 1915 roku. Pełnił m.in. funkcję Generalnego Inspektora Trenów. Z wykształcenia artylerzysta. Dowodzi m.in. 11 pułkiem haubic we Lwowie. Bierze udział w I wojnie światowej dowodząc XXXIX Brygadą Artylerii na froncie rosyjskim i artylerią 5 Armii na froncie włoskim. W czerwcu 1917 został mianowany komendantem miasta Lwowa[3]. Po ustąpieniu z tego stanowiska wyjechał z miasta w lipcu 1918[4].

W listopadzie 1918 przyjęty do WP w randze generała podporucznika. Obejmuje funkcję Polskiego Pełnomocnika Wojskowego w Wiedniu. 3 czerwca 1919 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Lwów” we Lwowie[5]. 3 marca 1920 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Pomorze”[6][7]. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[8]. 20 maja 1920 roku został zwolniony ze stanowiska i przeniesiony do Stacji Zbornej w Krakowie[9]. W czasie wojny z bolszewikami pełni też funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa przy 6 Armii i dowodzi Grupą Operacyjną. Od 10 września 1920 roku do listopada 1921 roku był dowódcą 13 Dywizji Piechoty[10].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie generałów[11]. Z dniem 1 sierpnia tego roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres jednego roku z prawem do poborów[12]. Z dniem 31 sierpnia 1923 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru[13]. Mieszkał we Lwowie. Zmarł 20 listopada 1936 roku. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

W opinii Józefa Piłsudskiego nieprzydatny do służby w WP z powodu braku rzeczywistych kwalifikacji: człowiek chory, i zdaniem moim niezdatny zupełnie do użycia, chyba na taką czy inna komendę lokalną[14].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Wandą (Adą) Schlauf. W 1920 roku został adoptowany przez baronessę Sabinę Lachowicką-Czechowicz.

Jego braćmi byli Bogumił – komandor Marynarki Wojennej, Franciszek – lekarz laryngolog, profesor Kierownik Kliniki Laryngologiii / Otologii UJ, Julian – profesor prawa na UJK, Kazimierz – adwokat, właściciel ziemski.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Do 1920 roku Adam Nowotny
  2. Rydel 2001 ↓, s. 243.
  3. Kronika. Nowy komendant m. Lwowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 142, s. 4, 24 czerwca 1917. 
  4. Ustąpienie komendanta ,m. Lwowa. „Nowości Illustrowane”. Nr 28, s. 9, 20 lipca 1918. 
  5. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 67 z 17 czerwca 1919 roku, poz. 2135.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 17 kwietnia 1920 roku, s. 265.
  7. Rydel 2001 ↓, s. 244, wg autora generał nie objął tego stanowiska.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 352.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 390.
  10. Rydel 2001 ↓, s. 244.
  11. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 14.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922 roku, s. 657.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 541.
  14. Cieplewicz 1966 ↓.
  15. a b c d e f g Jerzy Giza: Generałowie z Sądecczyzny rodem. nsi.pl. [dostęp 2017-09-21].
  16. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 85

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]