Adular
 Adular z gór Adula, Ticino, Szwajcaria (7x6,5 cm) | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
glinokrzemian potasu (KAlSi3O8) |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
6 |
| Łupliwość |
doskonała, dwukierunkowa |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
2,53–2,56 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
przezroczysty lub prawie przezroczysty z niebieskawą lub zielonawą poświatą |
| Połysk |
szklisty, perłowy |
Adular – minerał z grupy krzemianów, przezroczysta i bezbarwna odmiana skalenia potasowego. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gór Adula w Alpach (okolice Przełęczy Św. Gotarda w Szwajcarii).
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy grubotabliczkowe, słupkowe (nawet kilkadziesiąt centymetrów). Czasami przyjmuje postać romboedru. Jest kruchy i przezroczysty. Często wykazuje perłową opalescencję, migotliwość lub charakterystyczną grę barw zwaną adularyzacją. Kryształy wykazujące to zjawisko noszą nazwę kamieni księżycowych.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest minerałem hydrotermalnym niskich temperatur. Spotykany w żyłach magmowych. Najlepiej wykształcone okazy występują w druzach i szczelinach skalnych.
Miejsca występowania: Szwajcaria – w Alpach – Aular-Berstock (gdzie pozyskano go po raz pierwszy), Austria – w Zillertall i Habachtal, Włochy – w Val di Vizze i Val Medel, Francja – w Val d’Isère, Niemcy, Birma, Rumunia, Meksyk.
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
- ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
- odmiany o charakterze kamieni księżycowych znajdują zastosowanie w jubilerstwie,
- stosowany do wyrobu ozdobnej galanterii.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
- Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.