Przejdź do zawartości

Aleksander Zamenhof

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Zamenhof
Александр Маркович Заменгоф
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 października?/12 listopada 1877
Warszawa

Data i miejsce śmierci

18 lipca?/31 lipca 1916
Dyneburg

Zawód, zajęcie

lekarz, esperantysta

Rodzice

Markus i Rozalia Zamenhof

Krewni i powinowaci

Ludwik, Fejgla, Gitla, Sora Dwora, Feliks, Hersz, Henryk, Mina, Leon i Ida (rodzeństwo)

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza IV stopnia z mieczami
Od lewej: Aleksander, Leon, Klara, Ludwik i Feliks Zamenhof w czasie Światowego Kongresu Esperantystów w Dreźnie, 1908

Aleksander Markowicz Zamenhof (ros. Александр Маркович Заменгоф, esperanto Aleksandro Zamenhof; ur. 31 października?/12 listopada 1877 w Warszawie, zm. 18 lipca?/31 lipca 1916 w Dyneburgu[1]) – żydowski lekarz i esperantysta, pułkownik Armii Rosyjskiej[2].

Urodził się jako najmłodszy syn Markusa Zamenhofa i, podobnie jak pozostali bracia, wybrał karierę medyczną. W 1902 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim[3]. Po wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej w 1904 został zmobilizowany i wysłany na Daleki Wschód. Służył w Port Arthur przez cały okres jego oblężenia, a swoje przeżycia opisał w El Taglibro de Sieĝito en Port-Arturo (Z Dziennika Oblężonego w Port-Arthur) na łamach The British Esperantist[4]. Za służbę lekarza wojskowego w 25. Wschodnio-Syberyjskim Pułku Strzelców został odznaczony Orderem Świętego Włodzimierza IV stopnia z mieczami[5]. Był jeńcem w niewoli japońskiej, następnie kilka lat pracował w kopalniach złota nad Amurem. Po powrocie do Warszawy praktykował jako lekarz.

Aleksandra Zamenhofa interesowała kwestia rozwiązania problemu żydowskiego poprzez założenie państwa poza Palestyną. Porzuciwszy karierę lekarską wyjechał do Brazylii, gdzie w Espírito Santo próbował założyć żydowską kolonię rolniczą[1][6]. Do Europy powrócił latem 1914 roku. Wybuch pierwszej wojny światowej zastał go w Amsterdamie, z którego musiał wracać do Warszawy przez Wielką Brytanię i Skandynawię. W kraju znów został powołany do czynnej służby w Cesarskiej Armii Rosyjskiej, w której służył dwa lata. Zginął (według niektórych źródeł – popełnił samobójstwo[6]) w Dyneburgu[1].

Aleksander Zamenhof był aktywnym adeptem języka esperanto zainicjowanego przez jego starszego brata Ludwika. Pod pseudonimem AZO pisał do czasopism esperanckich, współpracował z Internacia Medicina Revuo (Międzynarodowym Przeglądem Medycznym)[2] i uczestniczył w Światowych Kongresach Esperantystów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]