Aleksandra Ogińska
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
._%D0%90%D0%BB%D1%8F%D0%BA%D1%81%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%80%D0%B0_%D0%90%D0%B3%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_(%D0%A7%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%8B%D0%B9%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F)_(XVIII)_(2).jpg) Aleksandra Ogińska, portret, Anonim, Młyn-muzeum dworu w Lubowie (Liubavas), Litwa | ||
 Pogoń | ||
| Rodzina | Ogińscy herbu Oginiec Czartoryscy herbu Pogoń Litewska | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1730 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 28 sierpnia 1798 Siedlce | |
| Ojciec | Michał Fryderyk Czartoryski | |
| Matka | Eleonora Monika Waldsteinówna | |
| Mąż |
1. Michał Antoni Sapieha od 1748 do jego śmierci | |
Józefa Aleksandra z książąt Czartoryskich, primo voto księżna Sapieżyna, secundo voto księżna Ogińska (ur. 19 marca 1730, zm. 28 sierpnia 1798 w Siedlcach) – księżna, polska arystokratka, dama Krzyża Orderowego zakonu maltańskiego[1].
Była córką Fryderyka Michała Czartoryskiego i Eleonory Moniki Waldsteinówny. Wyszła za mąż w 1748 r. za Michała Antoniego Sapiehę, a następnie rok po jego śmierci, w 1761 r. za hetmana wielkiego litewskiego Michała Ogińskiego. Po śmierci ojca odziedziczyła w 1775 r. miasto Siedlce z siedmioma przyległymi folwarkami. Wpłynęła na rozwój ekonomiczny i kulturowy miasta.
Pochowana w kaplicy pw. św. Krzyża.
Drzewo Genealogiczne[edytuj | edytuj kod]
- Mąż (1): Michał Antoni Sapieha (1711–1760) ślub w 1748 r.
- Mąż (2): Michał Kazimierz Ogiński (1730–1800) ślub w 1761 r.
| 4. Kazimierz Czartoryski (1674–1741) | ||||||
| 2. Michał Fryderyk Czartoryski (1696-1775) | ||||||
| 5. Izabela Elżbieta Morsztyn (1671-1758) | ||||||
| 1. Aleksandra Ogińska (1730-1798) | ||||||
| 6. Jan Antoni Waldstein | ||||||
| 3. Eleonora Monika Waldsteinówna (1710-1795) | ||||||
| 7. Anna Waldstein | ||||||
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksandra Ogińska i Siedlce w trzech pamiętnikach z XIX wieku. Wstęp i oprac. Rafał Dmowski i Artur Ziontek. Siedlce: Archiwum Państwowe, Instytut Historii AP, Instytut filologii Polskiej AP, 2007. Książka dostępna w wersji cyfrowej https://repozytorium.uph.edu.pl/handle/11331/256
- Głowacka-Maksymiuk Urszula: Aleksandra z Książąt Czartoryskich Ogińska. Siedlce: Archiwum Państwowe, Fundacja Rozwoju Badań Regionalnych „Sigillum”, 2003.
- Głowacka-Maksymiuk Urszula: Dwór księżnej Aleksandry Ogińskiej jako ośrodek życia kulturalnego na Podlasiu, „Szkice Podlaskie”, T. 10, 2002, s. 9-16.
- Ziontek Artur: Siedlecki dwór artystyczny Aleksandry Ogińskiej. W zbiorze: Małe miasta. Społeczność. Red. Mariusz Zemło. Lublin 2011.
- Ziontek Artur: Pani na Siedlcach Aleksandra Ogińska. Stan badań i zarys problematyki. „Wschodni Rocznik Humanistyczny” t II, 2005.
- Ziontek Artur: Z dziejów dworu artystycznego Aleksandry Ogińśkiej. Cz. 1: Opisanie fety św. Michałka. „Ogród” 2010, nr 1-2 (25-26).
- Ziontek Artur: Żywioł towarzyski Aleksandry Ogińskiej utrwalony w piśmiennictwie XVIII wieku. w zbiorze: Kobieta epok dawnych w literaturze, kulturze, społeczeństwie. Red. Iwona Maciejewska i Krystyna Stasiewicz. Olsztyn 2008.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, s. 428.