Przejdź do zawartości

Aleksandria (obwód rówieński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandria
Олександрія
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Rejon

rówieński

Wysokość

189 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


2397

Nr kierunkowy

+380 362

Kod pocztowy

35320

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Aleksandria”
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Aleksandria”
Ziemia50°43′56″N 26°20′43″E/50,732222 26,345278

Aleksandria (ukr. Олександрія) – wieś na Ukrainie w rejonie rówieńskim obwodu rówieńskiego nad Horyniem. Liczy 2397 mieszkańców.

Znajduje się tu przystanek kolejowy Aleksandria Rówieńska, położony na linii RówneBaranowiczeWilno.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1847 r. mieszkało tu 728 Żydów[1], w 1897 – 2 154, w 1921 – 1293[2], natomiast w 1939 r. – 1 700. Mieli swoją synagogę[1], która uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej[3]. Od 1917 działała szkoła hebrajska z sieci Tarbut założona przez Samuela Rosenhaka[2]. Do 1942 roku Żydzi stanowili 2/3 mieszkańców; pozostali to przeważnie Ukraińcy i Polacy oraz Czesi[1].

W dniach 1–4 lipca 1941 r. miejscowi nacjonaliści ukraińscy dokonali pogromu. Zabito kilku Żydów, spalono synagogę, plądrowano żydowskie domy.

Podczas okupacji niemieckiej urządzono w Aleksandrii getto, w którym umieszczono 1 080 Żydów. W dniach 23–24 września 1942 r. SD z Równego przy pomocy ukraińskiej policji i niemieckiej żandarmerii w pobliskim lesie Światy[4] rozstrzelało blisko 1000 z nich[5][6].

Mieszkająca w Aleksandrii polska rodzina Żarczyńskich ukrywała Żydów. W 2014 roku Instytut Jad Waszem pośmiertnie uhonorował za to małżeństwo Jana i Anielę Żarczyńskich tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[7]. W 2020 roku tytuł ten przyznano Wiktorii Bruss, która niosła pomoc Irenie Sachar[8][9].

W sierpniu 1943 r. Polacy z Aleksandrii w obawie przed napadem UPA ewakuowali się wozami do Równego. Po drodze wpadli w zasadzkę we wsi Barmaki. Upowcy przy pomocy siekier, wideł i noży zmasakrowali około 50 osób; ich ciała zostały przywiezione przez ocalałych do Równego, gdzie Niemcy wystawili je na widok publiczny[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 667, 705, 724, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  2. a b Historia społeczności | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2021-09-26].
  3. Żydowski Instytut Historyczny  Edukacja [online], web.archive.org, 16 września 2011 [dostęp 2021-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-16].
  4. przy wsi Swiacie
  5. ; zobacz stronę Żydowskiego Instytutu Historycznego poświęconą Aleksandrii https://web.archive.org/web/20110916005442/http://www.jewishinstitute.org.pl/pl/gminy/miasto/594.html
  6. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.19
  7. Żarczyńska Aniela ; Husband: Żarczyński Jan. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
  8. Bruss Wiktoria. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-15]. (ang.).
  9. Irena Maria Bruss Margoła. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]