Aleksiej Faworski (chemik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Faworski
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1860
Pawłowo, gubernia niżnonowogrodzka

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1945
Leningrad

akademik
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater

Imperatorski Uniwersytet Sankt-Peterburski

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Carskie:
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)

Aleksiej Jewgrafowicz Faworski (ros. Алексей Евграфович Фаворский, ur. 20 lutego?/3 marca 1860 we wsi Pawłowo w guberni niżnonowogrodzkiej, zm. 8 sierpnia 1945 w Leningradzie) – rosyjski chemik.

Uczył się w gimnazjach w Niżnym Nowogrodzie i Wołogdzie, w 1882 ukończył dział przyrodniczy Wydziału Fizyczno-Matematycznego Uniwersytetu Petersburskiego, pracował w laboratorium A. Butlerowa, został chemikiem-laborantem szkoły realnej w Petersburgu, a w 1885 laborantem Uniwersytetu Petersburskiego. W 1891 został magistrem chemii, a w 1895 doktorem chemii, od 1896 był profesorem katedry chemii analitycznej i technicznej Petersburskiego Uniwersytetu Państwowego. Od 1919 do końca życia był kierownikiem naukowym Wydziału Chemii Organicznej w Państwowym Instytucie Naukowo-Badawczym, ponadto od 1922 był członkiem korespondentem, a od 1929 akademikiem Akademii Nauk ZSRR. Opracował metodę syntezy trzeciorzędowych alkoholi oraz teorię biosyntezy terpenów. Badał izomerię alkenów i alkinów. W 1940 otrzymał Order Czerwonego Sztandaru Pracy, w 1941 Nagrodę Stalinowską, a w 1945 tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej. Był też czterokrotnym kawalerem Orderu Lenina.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]