Alessandro Crescenzi
Kardynał prezbiter | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1607 |
Data i miejsce śmierci |
8 maja 1688 |
Tytularny patriarcha Aleksandrii | |
Okres sprawowania |
1671-1675 |
Arcybiskup Recanati-Loreto | |
Okres sprawowania |
1676-1688 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sakra biskupia |
13 lipca 1643 |
Kreacja kardynalska |
27 maja 1675 |
Kościół tytularny |
S. Prisca (15 lipca 1675) |
Data konsekracji |
26 lipca 1643 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||
|
Alessandro Agostino Crescenzi (ur. w 1607 w Rzymie, zm. 8 maja 1688 tamże[1]) – włoski kardynał[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodu Krescencjuszy, był synem Giovanniego Batisty Crescenzi i Anny Massimy[1]. Był krewnym kardynała Marcella Crescenzi i siostrzeńcem Piera Paola Crescenzi[1]. W młodości wstąpił do Zakonu Kleryków Regularnych z Somasco[1].
13 lipca 1643 roku został biskupem Termoli[2]. Rok później, 13 czerwca, został biskupem Ortony[2]. Przez 16 lat od 26 sierpnia 1652 do 14 maja 1668 był biskupem Bitonto. Od 16 stycznia 1671 pełnił urząd łacińskiego patriarchy Aleksandrii[2]. 27 maja 1675 został kreowany kardynałem, a 24 lutego 1676 został arcybiskupem Recanati-Loreto[2].
Jako kardynał był członkiem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników (od 1676), Kongregacji Indeksu (od 1676), Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (od 1676), Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii (od 1676) oraz Kongregacji ds. Egzaminowania Biskupów (od 1679)[3].
Uczestniczył w konklawe w 1676 roku[1]. Zmarł w wyniku udaru mózgu 8 maja 1688 w Rzymie i został pochowany w kościele Santa Maria in Vallicella[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g CRESCENZI, C.R.S., Alessandro. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-01-05]. (ang.).
- ↑ a b c d Alessandro Cardinal Crescenzi. The Hierarchy of the Catholic Church. [dostęp 2013-01-05]. (ang.).
- ↑ Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus Congregationum, Tribunalium et Collegiorum Urbis 1629-1714. Rzym – Fryburg Bryzgowijski – Wiedeń: Herder, 1991, s. 104. ISBN 978-3451216534.