Alexander Lawton
 Gen. Alexander Lawton | |
 generał-brygadier
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1857−1865 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Alexander Robert Lawton (ur. 4 listopada 1818, zm. 2 lipca 1896) − prawnik, polityk i generał-brygadier Armii Stanów Skonfederowanych, drugi Kwatermistrz Generalny CSA.
Młodość[edytuj | edytuj kod]
Lawton urodził się w okolicach Beaufort w stanie Karolina Południowa. Był synem Alexandra Jamesa Lawtona i Marty z domu Mosse. W roku 1839 ukończył United States Military Academy z 13. lokatą na 31 kadetów swego rocznika. Służył jako podporucznik 1 Regimencie Artylerii, ale w roku 1840 odszedł z wojska by studiować prawo. Wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu Harvarda, a naukę ukończył egzaminem w roku 1842. Osiadł w Savannah, w stanie Georgia i zaczął praktykę adwokacką, pracując również jako administrator linii kolejowej i polityk stanowy[1].
Wojna secesyjna[edytuj | edytuj kod]
Lawton z radością przyjął secesję Georgii i zaraz wstąpił do CSA jako pułkownik 1 Regimentu Ochotniczego Georgii. Dowodził podczas zajmowania Fortu Pułaskiego w Savannah, co było pierwszym starciem zbrojnym na południu. 13 kwietnia 1861 roku otrzymał awans na generała-brygadiera z zadaniem obrony wybrzeża, czym zajmował się do czasu skierowania na front w Wirginii. Dowodził brygadą piechoty w czasie kampanii w dolinie Shenandoah Stonewalla Jacksona, w „bitwach siedmiodniowych” i w II bitwie nad Bull Run (zwanej także II bitwą pod Manassas). Po raz ostatni służył w polu podczas bitwy nad Antietam (pod Sharpsburgiem), gdzie dowodził dywizją ranionego gen-maj. Richarda Ewella. Rano 17 września 1862 roku Lawton został − na linii obrony Armii Północnej Wirginii − ciężko ranny. Zniesiony z pola bitwy do szpitala na tyłach przeżył, ale rekonwalescencja w domu trwała wiele miesięcy.
W sierpniu 1863 roku Lawton wrócił do służby i został mianowany Kwatermistrzem Generalnym Konfederacji. Mimo pełnego zaangażowania i poświęcenia nie był w stanie rozwiązać narastających problemów z zaopatrzeniem i źle obsługiwanymi liniami kolejowymi.
Postbellum[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu wojny domowej Lawton wrócił do Georgii, gdzie zajmował różne stanowiska w administracji publicznej i szybko wyrósł na znaczącą postać w polityce. W roku 1880 przegrał wybory do Senatu USA po kampanii, która miała oznaczać zwycięstwo „Nowego Południa” nad „Starym Południem”. W 1882 roku został wybrany prezesem Amerykańskiego Stowarzyszenia Prawników, a pięć lat później wyjechał do Wiednia, gdzie objął stanowisko ambasadora USA przy rządzie Austro-Węgier, który to posterunek opuścił w roku 1889. Lawton zmarł w Clifton w 1896 roku[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b OBITUARY RECORD: Gen. A.R. Lawton. „The New York Times”, 1896-07-03. [dostęp 2009-03-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henry Douglas: I Rode with Stonewall: The War Experience of the Youngest Member of Jackson’s Staff. University of North Carolina Press, 1940.
- Perry D. Jamieson: Death in September: The Antietam Campaign. McWhiney Foundation Press, 1999. ISBN 1-893114-07-4.
- James M. McPherson: Battle Cry of Freedom: The Civil War Era. Oxford University Press, 1988. ISBN 0-19-503863-0.