Alfa Columbae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfa Columbae
α Col
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Gołąb

Rektascensja

05h 39m 38,941s

Deklinacja

-34° 04′ 26,80″

Paralaksa (π)

12,48 ± 0,36[1]

Odległość

261,3 ± 7,8 ly
80,1 ± 2,4 pc

Wielkość obserwowana

2,65m[1]

Ruch własny (RA)

1,58 ± 0,28 mas/rok

Ruch własny (DEC)

−24,82 ± 0,50 mas/rok

Prędkość radialna

35,0 ± 4,0 km/s

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

gwiazda ciągu głównego, zmienna typu Gamma Cassiopeiae

Typ widmowy

B9 Ve[1]

Masa

4,5 M[2]

Promień

5,8 R[3]

Wielkość absolutna

-1,9m

Prędkość obrotu

180 km/s[2]

Temperatura

12 963 K[3]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J05393893-3404268
Cordoba Durchmusterung: CD-34 2375
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 215
Boss General Catalogue: GC 7078
Katalog Hipparcosa: HIP 26634
Katalog jasnych gwiazd: HR 1956
SAO Star Catalog: SAO 196059
Phact

Alfa Columbae (α Col) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Gołębia o typie widmowym B9 V. Znajduje się około 261 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjna nazwa gwiazdy, Phact, wywodzi się od arabskiego فاختة, fāẖita, co oznacza „sierpówkę[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Alfa Columbae jest białą gwiazdą, należy do typu widmowego B, jest to gwiazda zmienna typu Gamma Cassiopeiae. Jej jasność obserwowana zmienia się nieznacznie, od 2,62m do 2,66m[4]. Wiruje ona szybko wokół osi, na równiku prędkość obrotu to co najmniej 180 km/s, 90 razy szybciej niż w przypadku Słońca. Powoduje to jej spłaszczenie i tworzy otoczkę ze słabiej związanego gazu, rozciągającą się na odległość dwóch promieni gwiazdy. Z otoczki tej pochodzą silne linie emisyjne wodoru. Gwiazda wypromieniowuje około 1000 razy więcej energii niż Słońce[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Alfa Columbae w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d Jim Kaler: Phact. STARS. [dostęp 2016-01-13]. (ang.).
  3. a b A. Meilland, Ph. Stee, O. Chesneau, C. Jones. VLTI/MIDI observations of 7 classical Be stars. „Astronomy and Astrophysics”. 505 (2), s. 687–693, październik 2009. DOI: 10.1051/0004-6361/200911960. arXiv:0908.1239. Bibcode2009A&A...505..687M. (ang.). 
  4. Phact. Alcyone.de. [dostęp 2016-01-14]., dane gwiazdy za: Kholopov, P.N. et al.. Combined General Catalogue of Variable Stars. „Combined General Catalogue of Variable Stars”. 4.1 Ed (II/214A). 1, 1998.