Lucerna siewna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Alfalfa)
Lucerna siewna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

lucerna

Gatunek

lucerna siewna

Nazwa systematyczna
Medicago sativa L.
Sp. pl. 2:778. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Lucerna siewna (Medicago sativa L.) – gatunek rośliny należący do rodziny bobowatych. Rodzimy obszar jego występowania to Afryka Północna (Algieria, Libia, Maroko, Tunezja), znaczna część Azji i niemal cała Europa, ale rozprzestrzenił się także na niektórych innych obszarach Afryki (Egipt, Afryka Południowa, Azory), w Australii i na Nowej Zelandii, w Finlandii, w Ameryce Północnej i Południowej[4]. Jest uprawiany w licznych rejonach świata. W Polsce jest uprawiany, często dziczejący, kenofit[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Kwiatostan
Owoce
Łodyga
Prosta, wzniesiona, silnie rozgałęziona, osiąga długość 30-90 cm.
Liście
Złożone, trzylistkowe. Listki podłużne, owalne, na szczycie ząbkowane i zaostrzone.
Korzeń
Palowy, drewniejący, bez rozgałęzień, rośnie na głębokość 3-10 m.
Kwiaty
Fioletowe do purpurowych, zebrane w groniasty, główkowaty kwiatostan złożony z 5-30 kwiatków. Kwiaty wielkości 8-12 mm.
Owoce
Wielonasienny strąk, brunatny, skręcony z drobnymi, jasnobrązowymi, owalnymi nasionami.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Spotykana jest przede wszystkim w uprawie, ale często dziczeje i porasta także przydroża, murawy i zarośla. Kwitnie od maja do września. Nasiona powstać mogą wyłącznie w wyniku zapylenia krzyżowego, jest bowiem rośliną samopłonną – zarodki powstałe w wyniku zapylenia własnym pyłkiem obumierają[6].

Systematyka i zmienność[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • Roślina uprawna – uprawiana już w starożytności. Ze względu na dużą zawartość białka jest ważną rośliną pastewną[7]. Nadaje się na zielonkę, na siano i na kiszonkę, wchodzi w skład wielu mieszanek traw pastewnych[7]. 1 kg zielonki z lucerny ma wartość 0,15–0,20 jednostek owsianych, zawiera 25–40 g białka strawnego. 1 kg siana z lucerny odpowiada 0,45–0,70 j.o. i zawiera 90–160 g białka strawnego w zależności od fazy wegetacji. Zaletą lucerny jako rośliny paszowej jest wysoka zawartość białka, wapnia i karotenu[8]. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej.
  • Od niedawna jest używana również w celach spożywczych. Jej podkiełkowane nasiona nadają się do sałatek i na kanapki[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
  3. Medicago sativa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-22].
  5. a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  6. Wykłady. Morfologia. [dostęp 2010-02-26].
  7. a b Uprawa lucerny siewnej. [dostęp 2010-01-25]. (pol.).
  8. praca zbiorowa: Zootechniczny słownik encyklopedyczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1965, s. 296.
  9. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]