Alicia Garza
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1981 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
aktywistka praw człowieka, założycielka Black Lives Matter |
| Miejsce zamieszkania | |
| Alma Mater | |
Alicia Garza (ur. 4 stycznia 1981) – amerykańska działaczka na rzecz praw człowieka, publicystka, znana ze współtworzenia międzynarodowego ruchu Black Lives Matter. Jej artykuły były publikowane przez The Guardian, The Nation, Rolling Stone i Truthout. Pracuje w National Domestic Workers Alliance, a także w Black Futures Lab, gdzie jest dyrektorem.
Garza opisuje się jako marksistka oraz działaczka na rzecz sprawiedliwości społecznej[1].
Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]
Alicia Garza, z domu Schwartz, urodziła się w Los Angeles[1], 4 stycznia 1981 roku[1]. Jej ojciec jest z pochodzenia żydem (sama także utożsamia się jako żydówka), natomiast matka – czarnoskórą Afroamerykanką[2]. W 2002 roku ukończyła studia na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego na kierunku antropologii i socjologii[1].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Black Lives Matter[edytuj | edytuj kod]
Wraz z Opal Tometi i Patrisse Cullors, w 2013 roku, stworzyła hashtag Black Lives Matter[3][4]. Garzy przypisuje się zapoczątkowanie hasła, gdy po uniewinnieniu George’a Zimmermana w lipcu 2013 roku opublikowała na Facebooku: „Black people. I love you. I love us. Our lives matter, Black Lives Matter”, słowa te Cullors następnie zamieniła w hashtag #BlackLivesMatter[5]. W sierpniu 2014 roku, członkowie BLM zorganizowali swój pierwszy protest nazwany „Black Lives Matter Freedom Ride”. Protest odbyły się w Ferguson oraz pobliskim Saint Louis, w stanie Missouri, po zabójstwie czarnoskórego nastolatka – Michaela Browna[6].
Garza była prowadzącą Freedom Ride w Ferguson, strajk ten rozpoczął budowę oddziałów Black Lives Matter w Stanach Zjednoczonych i na świecie[7]. Sama natomiast uważa, że jej praca jest jedynie kontynuacją już istniejących ruchów i protestów osób czarnoskórych w Ameryce[8]. BLM oraz Garza są uznawani za popularyzatorów używania mediów społecznościowych do masowej mobilizacji ludzi. Z takiej praktyki korzysta m.in. Me Too[9].
Garza uczestniczyła w próbie zatrzymania pociągu Bay Area Rapid Transit na cztery i pół godziny (czas wybrany w celu odzwierciedlenia czasu, w którym ciało Michaela Browna pozostawiono na ulicy po jego śmierci). Protestującym udało się zatrzymać pociąg na półtorej godziny, przykuwając się zarówno do wnętrza pociągu, jak i na zewnątrz, a także uniemożliwiając zamknięcie drzwi. Wydarzenie zakończyło się, gdy policja usunęła protestujących, demontując część pociągu[10].
Pozostała aktywność[edytuj | edytuj kod]
Obecnie zajmuje się koordynowaniem projektów w National Domestic Workers Alliance[11], a także piastuje stanowisko dyrektorki w Black Futures Lab[11].
Publicystyka[edytuj | edytuj kod]
Jej artykuły były publikowane w takich czasopismach jak: The Guardian[12], The Nation[13], The Feminist Wire[14].
POWER[edytuj | edytuj kod]
Wcześniej Garza pełniła funkcję dyrektora People Organized to Win Employment Rights (POWER) w rejonie zatoki San Francisco. W ramach pracy w organizacji wywalczyła prawo dla młodzieży do bezpłatnego korzystania z transportu publicznego w San Francisco, walczyła z gentryfikacją i ujawniała brutalność policji w tym obszarze[7].
Osiągnięcia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2015 roku Garza, Cullors i Tometi (jako „The Women of #BlackLivesMatter”) znalazły się wśród dziewięciu finalistów w rankingu The Advocate’s Person of the Year[15].
W listopadzie 2017 roku wraz z Cullors i Tometi zostały nagrodzone Sydney Peace Prize[16].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Tiana Smith, Alicia Garza (1981-) [online], 4 lutego 2018 [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Organizers | Jewish Women’s Archive [online], jwa.org [dostęp 2020-06-13].
- ↑ Deron Dalton, The Three Women Behind The Black Lives Matter Movement [online], MadameNoire, 4 maja 2015 [dostęp 2020-06-13].
- ↑ Jessica Guynn, Meet the woman who coined #BlackLivesMatter [online], USA TODAY [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Elizabeth Day, #BlackLivesMatter: the birth of a new civil rights movement, „The Observer”, 19 lipca 2015, ISSN 0029-7712 [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Herbert G. Ruffin II, Black Lives Matter: The Growth of a New Social Justice Movement • [online], 23 sierpnia 2015 [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ a b Meet the Woman Behind #BlackLivesMatter–The Hashtag That Still Fuels a Civil Rights Movement [online], Yes! Magazine [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ What Happened To Black Lives Matter? [online], BuzzFeed News [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ How Black Lives Matter Changed the Way Americans Fight for Freedom [online], American Civil Liberties Union [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Meet the BART-stopping woman behind “Black Lives Matter” [online], Grist, 4 grudnia 2014 [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ a b Morgan Simon, Black Futures Month: Alicia Garza & Economic Justice Across Gender [online], Forbes [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Alicia Garza | The Guardian [online], the Guardian [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Alicia Garza [online], The Nation, 23 lutego 2015 [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ A Herstory of the #BlackLivesMatter Movement by Alicia Garza – The Feminist Wire [online] [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Person of the Year: The Finalists [online], www.advocate.com, 5 listopada 2015 [dostęp 2020-06-13] (ang.).
- ↑ Black Lives Matter founders to be awarded 2017 Sydney Peace Prize, „miamiherald”, 20 czerwca 2017 [dostęp 2020-06-13].