Przejdź do zawartości

Alina Świderska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alina Świderska ps. J. Sielski (ur. 13 stycznia 1875 w Krakowie, zm. 12 stycznia 1963 tamże) – polska powieściopisarka i tłumaczka.

Alina Świderska
J. Sielski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1875
Kraków

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1963
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

literatka

Odznaczenia
Srebrny Wawrzyn Akademicki

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Tytusa i Marii z Bohowitynów-Kozieradzkich. Ukończyła szkołę średnią (1888), Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego (1892) i kursy A.Baranieckiego (1893) w Krakowie. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego (1900). Pracowała jako nauczycielka literatury powszechnej i francuskiej w szkole H.Strażyńskiej (1909–1914). W latach 1919–1921 pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Była członkiem Kongregacji Mariańskiej Pań Archidiecezji Krakowskiej i członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich.

Tłumaczyła twórczość Percy’ego Bysshe’ego Shelleya, George’a Gordona Byrona, Vicenta Blasco Ibáñeza, Marka Twaina, Charles’a Baudelaire’a, Antonia Negri, Helen Keller a także bajki japońskie oraz Boską komedię Dantego Alighieri (1947), za co uhonorowano ją członkostwem w Artis Templum[1].

Zmarła w Krakowie. Została pochowana na cmentarzu Rakowickim (kwatera IIA-zach-po praw. Zubrzyckiego)[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • W pół drogi (pod pseudonimem; 1902)
  • Obok szczęścia (1903)
  • Trudno inaczej (1909)
  • cykl o Richardzie Wagnerze: Prometeusz i perliczka (1936), Królowie (t. 1–2, 1937–1938) i Mocarz (1961)
  • cykl o wieszczach: Zygmunt (1939), Adam (t. 1–2, 1955–1956), Juliusz i Salomea (powieść nie ukończona, fragmenty ukazały się w prasie; 1956–1959)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. red. Krzyżanowski, Hernas 1991 ↓, s. 459.
  2. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-06-18].
  3. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za krzewienie czytelnictwa”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]