Alvydas Nikžentaitis
Alvydas Nikžentaitis (ur. 18 października 1961 Poniemuniu koło Jurborka) – litewski historyk, wykładowca Wileńskiego Uniwersytetu Pedagogicznego, od 2000 do 2008 dyrektor Instytutu Historii Litwy[1].
W 1984 ukończył studia na Wydziale Historii Wileńskiego Uniwersytetu Państwowego, po czym podjął pracę jako współpracownik naukowy Wydziału Historii Wielkiego Księstwa Litewskiego Instytutu Historycznego Litewskiej SRR. W 1988 obronił dysertację kandydacką poświęconą walce ludu litewskiego przeciwko niemieckiemu uciskowi feudalnemu w 1. połowie XIV wieku, nostryfikowaną przez państwo litewskie w 1992.
W 1992 wraz z Vladasem Žulkusem założył Centrum Historii Prus i Litwy Zachodniej przy Uniwersytecie Kłajpedzkim, którego został dyrektorem. Od 1993 do 1998 szefował Katedrze Historii Uniwersytetu Kłajpedzkiego, później przez dwa lata współpracował naukowo z Centrum Historycznym Prus i Litwy Zachodniej, by we wrześniu 2000 objąć stanowisko dyrektora Instytutu Historii Litwy.
W 1999 habilitował się z tematyki społeczeństwa litewskiego doby przedchrześcijańskiej.
W 2006 otrzymał polski Złoty Krzyż Zasługi[2], a postanowieniem Prezydenta RP z 30 czerwca 2009 został odznaczony za wybitne zasługi w rozwijaniu współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, za propagowanie wiedzy o wspólnym dziedzictwie historycznym narodów tworzących Rzeczpospolitą Obojga Narodów Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP[3].
Członek redakcji czasopisma „Zeitschrift für Ostmitteleuropa-Forschung”[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Istorija. Lietuvos istorijos institutas. [dostęp 2015-09-29]. (lit.).
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 82, poz. 820
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 78, poz. 973 – pkt 7.
- ↑ Editors. zfo-online.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-12)]..