Amanda Junquera Butler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amanda Junquera Butler
Data i miejsce urodzenia

19 października 1898
Madryt

Data śmierci

27 grudnia 1986

Zawód, zajęcie

pisarka

Amanda Junquera Butler (ur. 19 października 1898 w Madrycie, zm. 27 grudnia 1986) – hiszpańska pisarka[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Amanda Junquera Butler urodziła się jako córka Emilii Butler i Tomása Junquera de Basañez. Dorastała w Madrycie wraz z pięciorgiem rodzeństwa: Isabel, Maríą Luisą, Emilią, Maríą Teresą i Tomásem[1][2]. Studiowała muzykę i literaturę[1]. W lipcu 1928 w Madrycie wyszła za mąż za naukowca i dziekana Wydziału Artystycznego Uniwersytetu w Murcji, Cayetano Alcázar Molina. Po ślubie kontynuowała podróże, przeprowadzając się w związku ze zmianami miejsca pracy męża[3].

W 1936 na przyjęciu z okazji otwarcia Universidad Popular de Cartagena w regionie Murcja w Hiszpanii Junquera spotkała pisarkę Carmen Conde Abellán(inne języki), która współtworzyła uniwersytet. Conde była żoną poety Antonio Olivera Belmása(inne języki) i jako pierwsza kobieta została przyjęta do Kiszpańska Akademia Królewska. Kobiety poczuły do siebie sympatię. Zaczęły wymieniać się książkami i listami. W ciągu miesiąca od spotkania Conde zadedykowała Junquerze wiersze, które wyraźnie używały lesbijskich kodów. W czerwcu 1937 kobiety zaplanowały wakacje bez mężów. Spędziły je w parku przyrody Penyal d'Ifac w Walencji. Zostały kochankami[4].

Podczas hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939) kobiety umocniły swój związek, ponieważ ich mężowie byli nieobecni. Mogły spotykać się i korespondować[5]. Ze względu na hiszpańskie prawo i zwyczaje społeczne obu kobietom nie pozwolono na rozwód ani coming out, co sprawiło, że musiały ukrywać swoje uczucie[4]. Mężowie zgłosili się na ochotników do hiszpańskiej armii republikańskiej i służyli w Baza w Grenadzie. Oliver Belmás został schwytany i uwięziony, a Cayetano Alcázar Molina został przeniesiony na Uniwersytet w Walencji i został dyrektorem generalnym uniwersytetów pod dyktaturą Francisco Franco. Junquera zapisała się na zajęcia na uniwersytecie[1][6].

Pod koniec wojny Conde groziło aresztowanie, ponieważ była prorepublikańską intelektualistką[7]. Junquera pomogła jej uciec z Walencji. Przeprowadziły się do domu siostry Junquery w Madrycie[5][7]. Mieszkały tam przez rok. Conde ukrywała się w sypialni. W 1940 kobiety przeniosły się do San Lorenzo de El Escorial[7], a w 1942 w Madrycie dołączył do nich Alcázar. Molinowie wynajęli mieszkanie od poety Vicente Aleixandre. Cała trójka zamieszkała tu na 40 lat[5][8].

Na początku lat 40. XX wieku Junquera zaczęła publikować, używając pseudonimu Isabel de Ambía. Pisała eseje, kroniki, krytyki literackie i opowiadania, które drukowano głównie w czasopismach „Cuadernos de Literatura Contemporánea”, „Destino de Barcelona”, „El Español” i „Hispania”[1].

Od 1942 Junquera tłumaczyła na język hiszpański dzieła literackie pisarzy angielskich, francuskich i włoskich. Obejmowały one m.in. prace Adriano Augusto Michieli, Marcela Pagnola, Anny Marii Speckel, Alejandro Tassoni Estense i Williama Thomasa Walsha(inne języki). W latach 40. XX wieku publikowała opowiadania. W 1947 wydała swoją jedyną książkę Un hueco en la luz[5].

Kiedy Oliver Belmás został zwolniony z więzienia[7], Conde zgodziła się pozostać jego tytularną małżonką[4]. Oliver musiał mieszkać w izolacji w Murcji, ale Conde wróciła do El Escorial, gdzie mogła być z Junquerą. Kiedy Conde została oskarżona o przestępstwa polityczne, Junquera i Alcázar wykorzystali swoje wpływy, aby pomóc jej oddalić zarzuty[9]. W 1945 cierpiącemu na serce Oliverowi pozwolono wrócić do Madrytu[7], a Conde rzekomo mieszkał z nim i jego matką w oddzielnym mieszkaniu[10][11]. Obie pary pozostawały blisko siebie, często spędzając razem wakacje[4]. Mąż Junquery zmarł w 1958, a ona i Conde pozostały stałymi towarzyszami. Kiedy Oliver zmarł w 1968, Conde na stałe przeniósł się do domu Junquery[10][11].

Junquera została pochowana na cmentarzu w Torrelodones[12].

Ponowne zainteresowanie jej twórczością przypadło na XXI wiek. Kilka jej tłumaczeń zostało ponownie opublikowanych w 2000 i 2001[1]. W 2007 José Luis Ferris opublikował książkę Carmen Conde: vida, pasión y verso de una escritora olvidada, w której opisał związek Conde i Junquery[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Amanda Junquera Butler | Real Academia de la Historia [online], dbe.rah.es [dostęp 2022-12-17].
  2. El Imparcial (Madrid. 1867). 29/8/1923 [online], Hemeroteca Digital. Biblioteca Nacional de España [dostęp 2022-12-17].
  3. Francisco Javier Díez de Revenga, Cayetano Alcázar Molina, historiador riguroso y universitario constante [online], web.archive.org, 5 marca 2016 [dostęp 2022-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  4. a b c d K.M. Sibbald, Outing and Autobiography (Carmen Conde and María Elena Walsh), „Revista Canadiense de Estudios Hispánicos. Edmonton”, 35 (1), 2010, s. 205–228.
  5. a b c d Díez de Revenga, Francisco Javier, Perfiles: Cayetano Alcázar Molina, historiador riguroso y universitario constante, „Profiles: Cayetano Alcázar Molina, Rigorous Historian and Constant Academic”, 2013.
  6. Carmen Conde, Mientras los hombres mueren, Manchester: Manchester University Press, 2009, ISBN 978-0-7190-7752-4, OCLC 318672109 [dostęp 2023-04-23].
  7. a b c d e Manuel Bragança, Peter Tame, The Long Aftermath: Cultural Legacies of Europe at War, 1936-2016, Berghahn Books, 1 grudnia 2015, ISBN 978-1-78238-154-9 [dostęp 2023-04-23] (ang.).
  8. Bénédicte Vauthier, Jimena Gamba Corradine, Crítica genética y edición de manuscritos hispánicos contemporáneos: aportaciones a una "poética de transición entre estados", Ediciones Universidad de Salamanca, 2012, ISBN 978-84-9012-073-6 [dostęp 2023-04-23] (ang.).
  9. Neri-Carmen Sánchez Gil, Carmen Conde, la poetisa del siglo XX español [online], web.archive.org, 5 czerwca 2020 [dostęp 2023-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-05].
  10. a b Carmen Conde, la primera mujer | Babelia | EL PAÍS [online], web.archive.org, 31 maja 2020 [dostęp 2023-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-31].
  11. a b Carmen Conde, la fuerza de la voluntad [online], web.archive.org, 5 czerwca 2020 [dostęp 2023-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-05].
  12. ABC MADRID 07-01-1987 página 77 - Archivo ABC [online], abc, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2022-12-17].
  13. Ferris revela la historia de amor entre Carmen Conde y Amanda Junquera - Informacion.es [online], web.archive.org, 5 czerwca 2020 [dostęp 2022-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-05].