Anadyr (rzeka)
| ||
 Dolny bieg i ujście | ||
| Kontynent | Azja | |
| Państwo |  Rosja
| |
| Okręg autonomiczny |  Czukocki Okręg Autonomiczny
| |
| Rzeka | ||
| Długość | 1150 km | |
| Średni przepływ | 1400 m³/s u ujścia | |
| Źródło | ||
| Miejsce | Płaskowyż Anadyrski | |
| Współrzędne | 67°03′02,2″N 170°50′47,0″E/67,050600 170,846400 | |
| Ujście | ||
| Recypient | Morze Beringa | |
| Miejsce | Zatoka Anadyrska | |
| Współrzędne | 64°52′40,1″N 176°13′59,9″E/64,877800 176,233300 | |
| Mapa | ||
| ||
Położenie na mapie Czukockiego Okręgu Autonomicznego  | ||
Położenie na mapie Rosji  | ||
Anadyr (ros. Анадырь) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Czukockim Okręgu Autonomicznym; długość 1150 km; powierzchnia dorzecza 191 tys. km²; średni roczny przepływ przy ujściu 1400 m³/s.
Źródła na Płaskowyżu Anadyrskim; w górnym biegu ma charakter rzeki górskiej, płynie w wąskiej dolinie w kierunku południowym; w środkowym i dolnym biegu płynie szeroką doliną w kierunku wschodnim po Nizinie Anadyrskiej, bieg kręty, tworzy liczne odnogi (jedna z nich łączy się z Jeziorem Czerwonym). Uchodzi estuarium (Zatoka Onemen) poprzez Liman Anadyrski do Zatoki Anadyrskiej Morza Beringa; u ujścia leży miasto Anadyr. W dorzeczu występują złoża węgla kamiennego i złota; w pobliżu ujścia także węgla brunatnego.
Zasilanie śniegowo-deszczowe, zamarza od października do maja. Żeglowna na długości 570 km (od miejscowości Markowo).
Główne dopływy: Majn (prawy), Bieła, Tanjurer (lewe).
Ujście rzeki Anadyr odkrył w 1648 roiku Siemion Dieżniew, w XVIII wieku rzekę opisał Dmitrij Łaptiew.