Andrzej Krawczyk (historyk)

Andrzej Krawczyk

Data i miejsce urodzenia	22 października 1954 Ozorków
Ambasador RP w Czechach
Okres	od 2001 do 2005
Poprzednik	Marek Pernal
Następca	Andrzej Załucki
Podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
Okres	od 30 grudnia 2005 do 7 lutego 2007
Ambasador RP na Słowacji
Okres	od 2009 do 2012
Poprzednik	Zenon Kosiniak-Kamysz
Następca	Tomasz Chłoń
Ambasador RP w Bośni i Hercegowinie
Okres	od 2013 do 2018
Poprzednik	Jerzy Chmielewski
Następca	Jarosław Lindenberg
Odznaczenia

Andrzej Krawczyk (ur. 22 października 1954 w Ozorkowie) – polski historyk, urzędnik państwowy i dyplomata. W latach 2005–2007 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, ambasador RP w Republice Czeskiej (2001–2005), na Słowacji (2009–2012), w Bośni i Hercegowinie (2013–2018).

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Ukończył studia w Instytucie Historycznym na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego w 1976. W 1982 uzyskał stopień doktora historii.

Specjalizuje się w historii Europy Środkowej XX wieku Pracował jako nauczyciel akademicki na UW i KUL. Jest autorem kilku pozycji książkowych i licznych artykułów na tematy historyczne. Był autorem tekstów w prasie polskiej pod pseudonimem Jan Koszycki.

Działalność publiczna

Był współredaktorem „Biuletynu Solidarności Uniwersytetu Warszawskiego” w latach 1980–1982. Zasiadał w zespole „Biblioteki Historycznej i Literackiej” w drugim obiegu, należał do wydawców pisma „ABC”, poświęconego problemom Europy Środkowej i Wschodniej (od 1985 do 1989). W latach 1993–1996 zajmował stanowisko sekretarza generalnego „Central European Forum”.

Od 1989 związany z administracją państwową: między innymi jako dyrektor gabinetu ministra Aleksandra Halla (1989–1990), dyrektor generalny w Kancelarii Sejmu, doradca premier Hanny Suchockiej, przewodniczący rady nadzorczej Polskiej Agencji Informacyjnej, prezes zarządu Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” (od 1993 do 1996), dyrektor generalny w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, prezes zarządu Polskiej Fundacji Transformacji Rynkowej „Wiedzieć Jak” (1999–2001).

W 2000 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 2001–2005 pełnił funkcję ambasadora w Republice Czeskiej, w trakcie swej misji prowadził kursowy wykład z historii Polski na Uniwersytecie Karola w Pradze.

30 grudnia 2005 został podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego odpowiedzialnym za sprawy międzynarodowe. Dymisję z tej funkcji złożył 7 lutego 2007. Jego odwołanie poprzedziło przekazanie prezydentowi informacji, że w okresie stanu wojennego minister miał rzekomo być tajnym współpracownikiem służb specjalnych PRL. Postępowanie lustracyjne wszczęte na wniosek Andrzeja Krawczyka doprowadziło w tym samym roku do oczyszczenia go z tego zarzutu. Według ustaleń Andrzej Krawczyk, szantażowany przez funkcjonariuszy SB, podpisał zobowiązanie do współpracy, której następnego dnia odmówił, informując innych działaczy opozycji o tym zdarzeniu.

Od sierpnia 2008 kierował Ambasadą RP w Bratysławie jako chargé d’affaires ad interim, 22 października 2008 prezydent Lech Kaczyński podpisał jego nominację na ambasadora RP w Słowacji. 12 stycznia 2009 złożył listy uwierzytelniające. Urzędowanie zakończył 14 grudnia 2012. 28 maja 2013 rozpoczął sprawowanie urzędu ambasadora RP w Bośni i Hercegowinie, został odwołany z dniem 30 czerwca 2018.

Życie prywatne

Jest żonaty z Eweliną. Ma troje dzieci: Magdalenę, Marka i Piotra. Jego najmłodsza córka Krystyna zmarła w 2003.

W 1996 został honorowym członkiem Związku Polaków na Białorusi. W latach 1998–2000 zasiadał w zarządzie Polish-American-Ukrainian Cooperation Initiative.

Wybrane publikacje

• Operacja „Drawa”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1982, 116 s. (seria „Żółty Tygrys”, nr 18).
• Od realizmu do zwątpienia. Pięć szkiców z najnowszej historii Czechosłowacji, Wydawnictwo Antyk, seria: Biblioteka ABC, [1986], 74 s. („drugi obieg” pod pseudonimem Zbigniew Markowski).
• Prasa niemiecka. Cz. 1, Historia prasy niemieckiej do roku 1949, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1992, 141 s. (podręcznik akademicki).
• Prasa niemiecka. Cz. 2, Prasa niemiecka w latach 1949–1989, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1992, 56 s. (współautor: Ewa Stasiak-Jazukiewicz).
• Pierwsza próba indoktrynacji. Działalność Ministerstwa Informacji i Propagandy w latach 1944–1947, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1992 (wybór dokumentów)
• Praska Wiosna 1968, Volumen, Warszawa 1998, 198 s.
• Słowacja Księdza-Prezydenta. Józef Tiso 1887–1947, Znak, Kraków 2015, 368 s.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Medal Prezydenta Republiki Słowackiej – Słowacja, 2012
• Medal „50-lecia Państwa Izrael” (1999)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Bibliografia

• Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 590/VI. sejm.gov.pl, 24 kwietnia 2008. s. 3–4. [dostęp 30 kwietnia 2010].zły zapis daty dostępu