Przejdź do zawartości

Zenon Kosiniak-Kamysz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Kosiniak-Kamysz
Ilustracja
Zenon Kosiniak-Kamysz (2024)
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1958
Bieniaszowice

Podsekretarz stanu w MSWiA
Okres

od 2001
do 2003

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Ambasador RP na Słowacji
Okres

od 2003
do 2007

Poprzednik

Jan Komornicki

Następca

Bogdan Wrzochalski

Podsekretarz stanu w MON
Okres

od 2008
do 2009

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Ambasador RP w Kanadzie
Okres

od 2010
do 2013

Poprzednik

Piotr Ogrodziński

Następca

Marcin Bosacki

Ambasador RP w Singapurze
Okres

od 2014
do 2018

Poprzednik

Waldemar Dubaniowski

Następca

Magdalena Bogdziewicz

Ambasador RP w Austrii
Okres

od 2025[1]

Poprzednik

Jolanta Róża Kozłowska

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Order Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (Słowacja) Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny)

Zenon Henryk Kosiniak-Kamysz (ur. 25 lutego 1958 w Bieniaszowicach) – polski urzędnik państwowy, dyplomata, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji (2001–2003) oraz w Ministerstwie Obrony Narodowej (2008–2009), ambasador RP na Słowacji (2003–2007), w Kanadzie (2010–2013), Singapurze (2014–2018) i Austrii (od 2025).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1981 ukończył studia na Wydziale Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie. W 1983 kończył studia podyplomowe w zakresie handlu zagranicznego na Akademii Ekonomicznej w Krakowie[2][3].

Od 1981 do 1982 pracował w Zarządzie Głównym Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej[4]. Od 1982 był specjalistą w centrali handlu zagranicznego „Budimex”. W latach 1984–1986 pracował w Lipsku jako zastępca kierownika kontraktu Krakowskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego Krakbud. Od 1986 do grudnia 1989 był wicedyrektorem krakowskiego oddziału Polskiej Izby Handlu Zagranicznego[2][5]. Od 1990 do 1994 pracował na stanowisku pierwszego sekretarza Ambasady RP w Budapeszcie[2]. Był następnie zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i na stanowisku dyrektorskim w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. Od 1996 do 2001 pracował w Ambasadzie RP w Berlinie, gdzie kierował Wydziałem Ekonomiczno-Handlowym[2][4].

Związany z Polskim Stronnictwem Ludowym. W latach 2001–2003 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie odpowiadał za integrację europejską (w tym współpracę w ramach Systemu Informacyjnego Schengen), sprawy mniejszości narodowych, nadzór nad Zakładem Emerytalno-Rentowym oraz Urzędem ds. Repatriacji i Cudzoziemców, a także koordynację realizacji zadań dotyczących współpracy północno-wschodnich województw RP z obwodem kaliningradzkim oraz regionów RP z regionem Sankt Petersburga. Był także reprezentantem ministra w Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP[2][6].

Od 2003 do 30 czerwca 2007 zajmował stanowisko ambasadora na Słowacji[7][8][9]. We wrześniu 2007 w stopniu radcy-ministra objął kierownictwo Wydziału Promocji Handlu i Inwestycji w Ambasadzie RP w Berlinie[5]. Od marca 2008 do listopada 2009 z rekomendacji PSL był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, odpowiadając za sprawy uzbrojenia i modernizacji technicznej[10][11]. W styczniu 2010 objął stanowisko ambasadora RP w Kanadzie[11]. Urzędowanie zakończył 16 sierpnia 2013[12]. W czerwcu 2014 nominowany na ambasadora RP w Singapurze[13], został także polskim przedstawicielem w Radzie Gubernatorów Fundacji Azja-Europa(inne języki) (ASEF)[14]. Ze stanowiska ambasadora odwołano go z dniem 20 lipca 2018[15]. Następnie do lutego 2023 pracował w Departamencie Współpracy Ekonomicznej MSZ, po czym przeszedł na emeryturę[16][17]. Następnie powrócił do MSZ; w październiku 2024 objął kierownictwo Ambasady RP w Wiedniu w randze chargé d’affaires ad interim[17][18]. W kwietniu 2025 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stanowisko ambasadora RP w Austrii[19], listy uwierzytelniające na ręce prezydenta Austrii Alexandra Van der Bellena złożył 11 lipca 2025[20].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Brat Kazimierza (agronoma), Andrzeja (lekarza i polityka) i Apolonii (nauczycielki), stryj Władysława (lekarza i polityka)[23].

Żonaty z Katarzyną Kosiniak-Kamysz (nauczycielką angielskiego)[4][24]. 9 sierpnia 2010 ich dzieci Maria i Michał zginęły w wypadku drogowym[25].

Posługuje się językiem angielskim, niemieckim, słowackim i rosyjskim[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od października 2024 w randze chargé d’affaires ad interim.
  2. a b c d e Komisja Spraw Zagranicznych /nr 103/, sejm.gov.pl, 8 lipca 2003 [zarchiwizowane 2023-08-16].
  3. a b Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 133/, sejm.gov.pl, 29 maja 2014 [zarchiwizowane 2023-08-16].
  4. a b c Podsekretarz Stanu: Zenon Kosiniak-Kamysz, mswia.gov.pl [zarchiwizowane].
  5. a b Podsekretarz ds. uzbrojenia i modernizacji technicznej w MON, mon.gov.pl, 10 marca 2008 [zarchiwizowane 2008-03-16].
  6. Organizacja MSWiA, mswia.gov.pl [zarchiwizowane].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 lipca 2003 r. nr Z. 110-23-2003 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 609).
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 stycznia 2007 r. nr Z.110-5-2007 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 5, poz. 62).
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 lutego 2007 r. nr 110-14-2007 o zmianie postanowienia w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 18, poz. 200).
  10. Komunikat MON, mon.gov.pl, 7 marca 2008 [zarchiwizowane 2008-03-14].
  11. a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 grudnia 2009 r. nr 110-50-2009 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 1, poz. 4).
  12. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 sierpnia 2013 r. nr 110-46-2013 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 63).
  13. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 czerwca 2014 r. nr 110-17-2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 863).
  14. Board of Governors, asef.org [zarchiwizowane 2015-11-30] (ang.).
  15. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.14.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 430).
  16. Mikołaj Podolski, Ujawniamy skandaliczny dokument polskiej dyplomacji w Kanadzie. Uderza w Żydów oraz w Polonię [online], naTemat.pl, 11 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-16].
  17. a b Polska w Austrii: Ambasada: Chargé d’affaires a.i., gov.pl [zarchiwizowane 2025-07-12].
  18. Diplomatic corps and other Representations in Austria, bmeia.gv.at [zarchiwizowane 2025-07-12] (ang.).
  19. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 kwietnia 2025 r. nr 110.9.2025 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2025 r. poz. 405).
  20. »Herzlich Willkommen in Österreich«. Überreichung von Beglaubigungsschreiben an Bundespräsident Alexander Van der Bellen, bundespraesident.at, 11 lipca 2025 [zarchiwizowane 2025-07-12] (niem.).
  21. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2000 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 2, poz. 37).
  22. 44/2009. (III. 28.) KE határozata, kitüntetés adományozásáról, kozlonyok.hu, 28 marca 2009 [zarchiwizowane 2009-04-07] (węg.).
  23. Marek Bartosik, Rodzina Kosiniak-Kamyszów jak klan Kennedych. Polityczna dynastia z Krakowa, i.pl, 25 listopada 2011 [zarchiwizowane 2024-09-17].
  24. Małgorzata Wojcieszyńska, Katarzyna Kosiniak-Kamysz: „Połknęłam bakcyla dyplomacji”, polonia.sk, 31 października 2004 [zarchiwizowane 2020-11-26].
  25. Agnieszka Drabikowska, To dzieci ambasadora RP w Kanadzie zginęły w tragedii w Łagowie [online], wyborcza.pl, 11 sierpnia 2010 [dostęp 2024-10-26].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]