Zenon Kosiniak-Kamysz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Kosiniak-Kamysz
Ilustracja
Zenon Kosiniak-Kamysz (2010)
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1958
Bieniaszowice

Podsekretarz stanu w MSWiA
Okres

od 2001
do 2003

Ambasador RP na Słowacji
Okres

od 2003
do 2007

Poprzednik

Jan Komornicki

Następca

Bogdan Wrzochalski

Podsekretarz stanu w MON
Okres

od 2008
do 2009

Ambasador RP w Kanadzie
Okres

od 2010
do 2013

Poprzednik

Piotr Ogrodziński

Następca

Marcin Bosacki

Ambasador RP w Singapurze
Okres

od 2014
do 2018

Poprzednik

Waldemar Dubaniowski

Następca

Magdalena Bogdziewicz

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Order Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (Słowacja) Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Zenon Henryk Kosiniak-Kamysz (ur. 25 lutego 1958 w Bieniaszowicach) – polski urzędnik państwowy, dyplomata, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji (2001–2003) oraz w Ministerstwie Obrony Narodowej (2008–2009).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1981 ukończył studia na Wydziale Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie. W 1983 kończył studia podyplomowe w zakresie handlu zagranicznego na Akademii Ekonomicznej w Krakowie[1][2].

Po studiach dwa lata pracował w Lipsku jako zastępca kierownika kontraktu centrali handlu zagranicznego „Budimex”. Następnie był wicedyrektorem krakowskiego oddziału Polskiej Izby Handlu Zagranicznego[1]. Od 1990 do 1994 pracował na stanowisku pierwszego sekretarza Ambasady RP w Budapeszcie[1]. Był następnie dyrektorem departamentów w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, a od 1996 do 2001 pracownikiem Ambasady RP w Berlinie, gdzie kierował Wydziałem Ekonomiczno-Handlowym[1].

Związany z Polskim Stronnictwem Ludowym. W latach 2001–2003 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie odpowiadał między innymi za integrację europejską[1]. Od 2003 do 2007 zajmował stanowisko ambasadora na Słowacji[3]. Następnie w 2007 został radcą ministrem i kierownikiem Wydziału Promocji Handlu i Inwestycji w Ambasadzie RP w Berlinie.

Od marca 2008 do listopada 2009 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. W styczniu 2010 objął stanowisko ambasadora RP w Kanadzie[4]. Urzędowanie zakończył 16 sierpnia 2013[5]. W czerwcu 2014 nominowany na ambasadora RP w Singapurze[6], został także polskim przedstawicielem w Radzie Gubernatorów Fundacji Azja-Europa (ASEF)[7]. Ze stanowiska ambasadora odwołano go z dniem 20 lipca 2018[8]. Następnie pracował w centrali MSZ. Od 2023 na emeryturze[9].

Posługuje się językiem angielskim, niemieckim, słowackim i rosyjskim[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Brat Kazimierza i Andrzeja, stryj Władysława. Żonaty z Katarzyną. 9 sierpnia 2010 jego dwoje dzieci zginęło w wypadku drogowym[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Komisja Spraw Zagranicznych /nr 103/ [online], orka.sejm.gov.pl, 8 lipca 2003 [dostęp 2023-08-16].
  2. ↑ a b Zapis przebiegu posiedzenia komisji [online], Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, 29 maja 2014 [dostęp 2023-08-16].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 lipca 2003 r. nr Z. 110-23-2003 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 609).
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 grudnia 2009 r. nr 110-50-2009 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 1, poz. 4).
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 sierpnia 2013 r. nr 110-46-2013 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 63).
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 czerwca 2014 r. nr 110-17-2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 863).
  7. ↑ Board of Governors, asef.org [zarchiwizowane 2015-11-30] (ang.).
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.14.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 430).
  9. ↑ Mikołaj Podolski, Ujawniamy skandaliczny dokument polskiej dyplomacji w Kanadzie. Uderza w Żydów oraz w Polonię [online], naTemat.pl, 11 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-16].
  10. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2000 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 2, poz. 37).
  11. ↑ 44/2009. (III. 28.) KE határozata, kitüntetés adományozásáról [online], kozlonyok.hu, 28 marca 2009 [dostęp 2012-04-12] (węg.).
  12. ↑ Agnieszka Drabikowska, To dzieci ambasadora RP w Kanadzie zginęły w tragedii w Łagowie [online], gazeta.pl, 11 sierpnia 2010 [dostęp 2013-10-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zenon_Kosiniak-Kamysz&oldid=71531652”