Anissa Meksen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anissa Meksen
Ilustracja
Meksen wraz z pasami mistrzowskimi w 2014
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1988[1]
Nancy[2]

Obywatelstwo

Francja[1]

Wzrost

168,5[1] cm

Masa ciała

51-55,5[1] kg

Styl walki

savate, boks tajski, kick-boxing[1]

Kategoria wagowa

super kogucia, kogucia[1]

Klub

Olympic Boxing Garennois[3]

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

102[1][4]

Zwycięstwa

98

Porażki

4

Anissa Meksen (ur. 28 kwietnia 1988 w Nancy) – francuska kick-bokserka, bokserka i zawodniczka boksu tajskiego, algierskiego pochodzenia. Wielokrotna mistrzyni świata m.in. federacji WPMF (2014), WBC Muay Thai (2016), ISKA (2017) czy Glory (2017, 2018).

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzice pochodzili z Algierii, ona sama urodziła się już we Francji[5]. Od dziecka trenowała m.in. judo, karate, jiu jitsu i savate. Wraz z bratem Mehdim w wieku 12 lat rozpoczęła treningu bokserskie, następnie kick-boxingu i muay thai[2][3]. Przez pierwsze lata zawodowej kariery walczyła głównie we Francji, ponadto rywalizowała w savate z dużymi sukcesami – w sumie jedenastokrotnie zostawała mistrzynią Francji, dwukrotnie Europy oraz pięciokrotnie świata, stając się jedną z najbardziej utytułowanych zawodniczek w boksie francuskim[2].

W 2013 zdobyła swoje pierwsze zawodowe mistrzostwo świata tajskiej organizacji S1[3]. 8 marca 2014 została mistrzynią Europy WBC Muay Thai w wadze koguciej po pokonaniu Fundy Diken[1], natomiast 28 lipca 2014 zdobyła pas mistrzyni świata WPMF w tej samej wadze pokonując Tajską zawodniczkę Hongthong Liangbrasert[1]. 23 września 2014 wygrała piąty sezon turnieju Enfusion w kategorii do 54 kg, w finale nokautując Brytyjkę Iman Barlow[1][3].

Meksen (z prawej) kontra Maria Lobo, 4 lutego 2017

W 2015 dwukrotnie zdobywała pasy mistrzowskie, najpierw 30 czerwca wygrywając z Yolande Alonso została mistrzynią Europy WFC, następnie 22 sierpnia po pokonaniu Polki Sylwii Juśkiewicz została mistrzynią Venum Victory World Series[1]. W międzyczasie występowała w Chinach na turnieju Kunlun Fight, gdzie w finale 28 października 2015 przegrała przez techniczny nokaut z Chinką E Meidie, notując tym samym dopiero trzecią porażkę w karierze[1].

26 marca 2016 zdobyła mistrzostwo świata WBC Muay Thai w wadze koguciej po wypunktowaniu Niemki tureckiego pochodzenia Meryem Uslu[6]. Trzy miesiące później 24 czerwca ponownie została mistrzynią świata, tym razem organizacji WAKO Pro, odbierając pas Szwedce Therese Gunnarson[7].

8 kwietnia 2017 w Torino pokonała zawodniczkę gospodarzy Chiarę Vincis na punkty, zdobywając pas mistrzyni świata ISKA w formule K-1[1]. Czternaście dni później 22 kwietnia zawodowo zadebiutowała w ringu bokserskim, wygrywając z Rumunką Gabriellą Mezei na punkty[8].

W tym samym roku związała się z GLORY, debiutując dla niej 14 lipca w zwycięskiej walce z Jady Menezes[1]. Po pokonaniu 28 października w rewanżu Fundy Diken przez TKO[1], otrzymała szansę walki o mistrzostwo świata GLORY w wadze super koguciej. 1 grudnia 2017 na GLORY 48 w Nowym Jorku pokonała obrończynię tytułu Amerykankę Tiffany van Soest jednogłośnie na punkty, zostając tym samym nową mistrzynią GLORY[4].

14 grudnia 2017 została mistrzynią Francji w boksie pokonując jednogłośnie na punkty Fatimę El Kabouss[8]. 12 maja 2018 w Lille pokonała rodaczkę Amel Dehby jednogłośnie na punkty, broniąc tym samym po raz pierwszy mistrzostwa Glory w wadze super koguciej[9]. 10 sierpnia 2018 w swojej drugiej obronie tytułu Glory niespodziewanie przegrała niejednogłośnie na punkty z o wiele mniej doświadczoną i utytułowaną Brazylijką Jady Menezes, tracąc tym samym mistrzostwo wagi super koguciej[10]. Zarządzono więc natychmiastowy rewanż który miał miejsce 2 listopada 2018 w Nowym Jorku. Meksen pokonała Menezes przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, odzyskując tym samym mistrzostwo Glory[11].

9 marca 2019 obroniła tytuł w rewanżowym starciu przeciwko Tiffany van Soest. Francuska pokonała ją niejednogłośnie na punkty[12].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Kick-boxing / Boks tajski:[2][3][1]

  • 2013: mistrzyni świata S1 w wadze koguciej
  • 2014: mistrzyni Europy WBC Muay Thai w wadze koguciej
  • 2014: mistrzyni świata WPMF w wadze koguciej
  • 2014: Enfusion Reality Season 5 – 1. miejsce w turnieju kat. -54 kg
  • 2015: mistrzyni Europy WFC w wadze koguciej
  • 2015: mistrzyni Venum w wadze koguciej
  • 2016: mistrzyni świata WBC Muay Thai w wadze koguciej
  • 2016: mistrzyni świata WAKO Pro w wadze koguciej w formule K-1
  • 2017: mistrzyni świata ISKA w wadze koguciej w formule K-1
  • 2017: mistrzyni świata AFSO w wadze koguciej w formule K-1[13]
  • 2017–2018: mistrzyni świata GLORY w wadze super koguciej
  • 2018: mistrzyni świata GLORY w wadze super koguciej

Savate:[2][14][15]

  • 2002–2003, 2005–2013: Mistrzostwa Francji – 11-krotna mistrzyni
  • 2008: Mistrzostwa Świata FIS – 1. miejsce w kat. do 56 kg
  • 2009: Mistrzostwa Świata FIS – 1. miejsce w kat. do 56 kg
  • 2010: Mistrzostwa Europy FIS – 1. miejsce w kat. do 56 kg
  • 2010: Mistrzostwa Świata FISU – 1. miejsce w kat. do 55 kg
  • 2011: Mistrzostwa Świata FIS – 1. miejsce w kat. do 56 kg
  • 2012: Mistrzostwa Europy FIS – 1. miejsce w kat. do 56 kg
  • 2013: Mistrzostwa Świata FIS – 1. miejsce w kat. do 56 kg

Boks:

  • 2017: mistrzyni Francji w wadze superkoguciej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Statystyki zawodniczki na awakeningfighters.com. awakeningfighters.com. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Anissa Meksen Blog Venum. venum.com. [dostęp 2017-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-29)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Serge Trefeu: Wywiad z Anissą Meksen. siamfightmag.com, 2016. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
  4. ↑ a b Profil na oficjalnej stronie glorykickboxing.com. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
  5. ↑ Toute ma vie, c’est la famille la religion et la boxe. lejsl.com, 2016-03-13. [dostęp 2017-12-02]. (fr.).
  6. ↑ Julien Lanchas: Anissa MEKSEN championne du monde WBC, Jimmy VIENOT impressionnant. fr.muaythaitv.com, 2016-03-27. [dostęp 2017-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-03)]. (fr.).
  7. ↑ [http://www.monte-carlo-fighting-masters.com/index.php/en/programm-2016/fightings A World Premiere ! KICKBOXING K1-RULES FULL-CONTACT]. monte-carlo-fighting-masters.com, 2016. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
  8. ↑ a b Lista walk w boksie na boxrec.com. boxrec.com. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
  9. ↑ Glory 53: Sitthichai Stisongpeenong i Anisa Meksen z pasami! Wyniki. fightsport.pl, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-13]. (pol.).
  10. ↑ Dave Walsh: GLORY 56 Results and Live Commentary. liverkick.com, 2018-08-10. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  11. ↑ GLORY 61 Results: Sitthichai Dominates Jauncey, Meksen Destroys Menezes. combatpress.com, 2018-11-02. [dostęp 2018-11-03]. (ang.).
  12. ↑ GLORY 64 Results: Doumbé Demolishes Grigorian, Meksen Tops van Soest. combatpress.com, 2019-03-09. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).
  13. ↑ Wyniki gali Fighters 3 - The Way Of The Champions. muaythaitv.com. [dostęp 2017-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (ang.).
  14. ↑ Lista osiągnięć na oficjalnej stronie zawodniczki. anissameksen.com. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
  15. ↑ Anissa Meksen zwycięża 85 raz!. fightsport.pl, 2016-01-20. [dostęp 2017-12-02]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anissa_Meksen&oldid=73424486”