Przejdź do zawartości

Antoni Zieliński (marynarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Zieliński
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1904
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1951
Gdynia

Zawód, zajęcie

kapitan żeglugi wielkiej

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Atlantyku (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Grób Antoniego Zielińskiego na cmentarzu Witomińskim

Antoni Piotr Zieliński (ur. 26 listopada 1904 w Sosnowcu, zm. 5 kwietnia 1951 w Gdyni) – polski marynarz, kapitan żeglugi wielkiej, komendant Szkoły Morskiej w Southampton w czasie II wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1924 ukończył Wydział Nawigacyjny Szkoły Morskiej w Tczewie, po czym przeszedł obowiązkowe, roczne szkolenie wojskowe na kursie podchorążych Marynarki Wojennej. Do wybuchu wojny pływał na statkach Polsko-Brytyjskiego Towarzystwa Okrętowego i Żeglugi Polskiej, w tym najdłużej (w latach 1926–1928 i 1935-1936) na rudowęglowcu SS „Kraków”.

W chwili wybuchu wojny był kapitanem drobnicowca SS „Śląsk”, który właśnie wracał z Helsinek do Gdyni i zatrzymał się w szwedzkim porcie Västervik. Stamtąd, mimo wszędobylskich okrętów Kriegsmarine 13 listopada 1939 przeszedł do Bergen, skąd wraz z „Poznaniem” dotarł w konwoju 18 listopada do Wielkiej Brytanii. Kapitan Zieliński i starszy oficer zostali za tę ewakuację odznaczeni Krzyżami Zasługi z Mieczami.

Na początku wojny (nadal na „Śląsku”) pływał samotnie, lub w konwojach, na szlaku węglowym ze Szkocji do Londynu i z Walii do Francji, skąd przywożono na Wyspy zboże. Jednak już w roku 1940 zrezygnował z pływania i został komendantem Szkoły Morskiej w Southampton, która istniała do roku 1943. W okresie późniejszym był współorganizatorem Gimnazjum i Liceum Morskiego w Landywood, które kształciło młodzież polską ewakuowaną ze Związku Sowieckiego.

W roku 1946 wrócił, jako dowódca SS „Bałtyk”, do Polski. Wkrótce został naczelnikiem Wydziału Żeglugi Urzędu Morskiego w Gdyni, a od roku 1948 był członkiem Komisji Programowo-Ustrojowej Szkolnictwa Morskiego. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz brytyjskimi 1939–1945 Star, Atlantic Star, Defence Medal, War Medal 1939–1945, a także Srebrnym Krzyżem Zasługi[1] „za zasługi na polu pracy w marynarce handlowej”.

Zmarł w wieku 47 lat[2]. Został pochowany na cmentarzu Witomińskim[3] (kwatera 71-19-13)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 1938 r. nr 110, poz. 174 „za zasługi na polu pracy w marynarce handlowej”.
  2. Przyczyna zgonu nieznana.
  3. M. Sokołowska, W. Kwiatkowska, s.102: grób od dawna nieopłacany.
  4. https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=86239&inni=0&cinki=1 [dostęp 2020-06-03]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Małgorzata Sokołowska, Wiesława Kwiatkowska: Gdyńskie cmentarze: O twórcach miasta, portu i floty. Gdynia: Oficyna Verbi Causa, 2003. ISBN 83-918526-2-8.