Przejdź do zawartości

Arkadiusz Gołębiewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arkadiusz Gołębiewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1968
Ciechanów

Zawód

operator, reżyser, producent, scenarzysta filmowy, dyrektor Festiwalu Filmowego Niepokorni, Niezłomni Wyklęci

Odznaczenia
Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Medal „Pro Patria” Złoty Węgierski Krzyż Zasługi (cywilny)

Arkadiusz Gołębiewski (ur. 12 czerwca 1968 w Ciechanowie) – polski operator, reżyser, producent i scenarzysta filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w PWSFTViT w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji TV[1]. Jako reżyser debiutował w 1998 roku w fabularyzowanym dokumencie „Jam jest Maryse Boticelise”, a jako autor zdjęć w 1999 roku w filmie fabularnym „4 w 1” w reż. Wenenty Nosul. Jego twórczość obejmuje przede wszystkim filmy dokumentalne. W swoich najnowszych obrazach skupia się na powojennej historii Polski.

Został członkiem zarządu Stowarzyszenia Twórców dla Rzeczypospolitej[2], prezesem Stowarzyszenia Scena Kultury[3], prezesem Fundacji Drzwi do Wolności[4] oraz członkiem rady programowej Fundacji im. Janusza Kurtyki[5].

Jest pomysłodawcą oraz twórcą Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci”, na którym prezentowane są filmy poruszające tematykę powojennej historii Polski. Pokazują one rolę polskiego podziemia i opozycji demokratycznej w walce z komunistycznym reżimem w latach 1944–1989[6].

Jest autorem projektu edukacyjnego przeznaczonego dla młodych adeptów sztuki filmowej „Nakręć dziadka komórką”, realizowanego w Polsce oraz zagranicą[7].

W 2023 r został wyróżniony przez Instytut Pamięci Narodowej tytułem „Kustosz Pamięci Narodowej[8].

Wszedł w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025[9].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Reżyser

[edytuj | edytuj kod]
  • 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
  • 2016: Kochankowie z lasu
  • 2016: Pan Major „Łupaszka”
  • 2015: Inka. Zachowałam się jak trzeba
  • 2014: Dzieci kwatery „Ł”, Tropem wyklętych[10]
  • 2013: Kwatera „Ł”
  • 2012: Niepodległy, opowieść o Januszu Krupskim
  • 2010: Generał Gryf. Robiłem dobrą robotę
  • 2009: Duchem ciosany, Historia Kowalskich, Przystanek Gdańska
  • 2008: Sny stracone, sny odzyskane
  • 2007: Kapitan z Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka
  • 2006: Rosyjska dusza
  • 2005: Życie za życie, Rozbity kamień

Scenarzysta

[edytuj | edytuj kod]
  • 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
  • 2016: Kochankowie z lasu
  • 2016: Pan Major „Łupaszka”
  • 2015: Inka. Zachowałam się, jak trzeba
  • 2014: Dzieci kwatery „Ł”, Tropem wyklętych
  • 2013: Kwatera „Ł”
  • 2012: Niepodległy, opowieść o Januszu Krupskim
  • 2010: Generał Gryf. Robiłem dobrą robotę
  • 2009: Historia Kowalskich, Przystanek Gdańska
  • 2008: Sny stracone, sny odzyskane
  • 2007: Kapitan z Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka 2007
  • 2005: Życie za życie, Rozbity kamień
  • 2000: Mongolski ślad

Zdjęcia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
  • 2016: Kochankowie z lasu
  • 2016: Pan Major „Łupaszka”
  • 2015: Inka. Zachowałam się, jak trzeba
  • 2014: Dzieci kwatery „Ł”
  • 2013: Kwatera „Ł”
  • 2012: Niepodległy, opowieść o Januszu Krupskim
  • 2011: Dies Luctus, Lista Pasażerów, Przebudzenie
  • 2009: Duchem ciosany, Przystanek Gdańska
  • 2008: Sny stracone, sny odzyskane
  • 2007: Życie za życie, Kapitan z Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka
  • 2006: Rosyjska dusza
  • 2005: Życie za życie, Rozbity kamień 2005, Tyle dobra dookoła
  • 2002: To tu to tam
  • 2000: Mongolski ślad
  • 1999: 4 w 1

Producent

[edytuj | edytuj kod]
  • 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
  • 2016: Kochankowie z lasu
  • 2016: Pan Major „Łupaszka”
  • 2015: Inka. Zachowałam się, jak trzeba
  • 2014: Dzieci kwatery „Ł”, Tropem wyklętych
  • 2013: Kwatera „Ł”
  • 2012: Dopóki żyję
  • 2011: Lista pasażerów
  • 2009: Duchem ciosany
  • 2008: Sny stracone sny odzyskane
  • 2007: Kapitan Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka 2007
  • 2005: Życie za życie

Współpraca producencka

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009: Historia Kowalskich, Przystanek Gdańska
  • 2002: Ta tu to tam
  • 1999: 4 w 1

Producent wykonawczy

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009: Przystanek Gdańska

Realizacja

[edytuj | edytuj kod]
  • 2007: Życie za życie

Operator

[edytuj | edytuj kod]
  • 1999: A jednak olimpiada w Zakopanem

Współpraca operatorska

[edytuj | edytuj kod]
  • 2006: Cień Judasza

Opieka artystyczna

[edytuj | edytuj kod]
  • 2007: Na skrzydłach nadziei

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Arkadiusz Gołębiewski gościem Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP. sdp.pl, 2014. [dostęp 2018-02-15].
  2. Informacje w wyszukiwarce podmiotów w KRS. [dostęp 2024-02-24].
  3. Informacje w wyszukiwarce podmiotów w KRS. [dostęp 2024-02-24].
  4. Informacje w wyszukiwarce podmiotów w KRS. [dostęp 2024-02-24].
  5. Rada Programowa. fundacjakurtyki.pl. [dostęp 2025-03-01].
  6. NASZ WYWIAD: Arkadiusz Gołębiewski, dyrektor IV festiwalu filmów dokumentalnych „Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci” – Gdynia, 13-15 września.
  7. Warsztaty filmowe „Nagraj dziadka komórką”.
  8. Wdzięczność i zobowiązanie. Wręczenie nagród „Kustosz Pamięci Narodowej”. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-08-14]. (pol.).
  9. Komitet poparcia Karola Nawrockiego. wszystkoconajwazniejsze.pl, 6 grudnia 2024. [dostęp 2025-02-09].
  10. „Na kwaterze „Ł” rodzi się nowa Polska”. Arkadiusz Gołębiewski po emisji filmu „Tropem Wyklętych” w TVP1.
  11. Twitter. Informacja na oficjalnym koncie filmowca.. twitter.com, 11 października 2019. [dostęp 2019-10-11].
  12. VIII edycja Festiwalu Filmowego Niepokorni Niezłomni Wyklęci - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], kombatanci.gov.pl [dostęp 2023-12-03].
  13. Węgierski Złoty Krzyż Zasługi dla Arkadiusza Gołębiewskiego [online], wpolityce.pl [dostęp 2023-09-20] (pol.).
  14. Arkadiusz Gołębiewski laureatem Nagrody im. Jacka Maziarskiego. dzieje.pl, 22 lutego 2019. [dostęp 2019-07-31].
  15. Poznaliśmy laureatów Dorocznej Nagrody Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. instytutksiazki.pl, 15 października 2021. [dostęp 2021-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-15)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]