Artur Harnwolf-Wilczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Harnwolf-Wilczyński
„Wilczyński”
major kontroli administracji major kontroli administracji
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1879
Veghles-Salatnai

Data i miejsce śmierci

19 maja 1927
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

do 1923

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

5 Dywizja Strzelców Polskich
Wojskowa Komisja Śledcza

Stanowiska

sędzia dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
bitwa pod Kaniowem
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)

Artur Gottlieb Wincenty Harnwolf-Wilczyński ps. „Wilczyński” (ur. 22 sierpnia 1879 w Veghles-Salatnai, zm. 19 maja 1927 w Warszawie) – doktor praw, major kontroli administracji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Artur Gottlieb Wincenty Harnwolf urodził się 22 sierpnia 1879 roku w Veghles-Salatnai na Węgrzech, w rodzinie Teofila i Józefy[1].

W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 3 pułku piechoty. Od 1 grudnia 1915 roku był komendantem kolumny prowiantowej P/5[1]. Latem 1916 roku z powodu choroby przebywał w Szpitalu Rezerwowym Nr 11 w Wiedniu[2]. 18 października 1914 roku awansował na chorążego, a 1 listopada 1916 roku na podporucznika. W kwietniu 1917 roku pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu do Wojska Polskiego[3]. W czerwcu 1917 roku został przeniesiony do Zambrowa na Kurs Wyszkolenia. W lutym 1918 roku wziął udział w bitwie pod Rarańczą, a 11 maja tego roku w bitwie pod Kaniowem. Był sędzią 5 Dywizji Strzelców Polskich[4]. Po kapitulacji II Korpusu Polskiego w Rosji przebywał w niemieckiej niewoli[1].

15 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w żandarmerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w Wojskowej Komisji Śledczej przy Sejmie Ustawodawczym[5]. 1 czerwca 1921 roku, w stopniu kapitana, pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był Lidzki Pułk Strzelców[6]. Jego przeniesienie z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów piechoty ogłoszono dopiero 24 września 1921 roku[7].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział kontroli administracyjnej. Pełnił wówczas służbę w Wojskowej Kontroli Generalnej[8]. Z dniem 30 kwietnia 1923 roku został, na własną prośbę, przeniesiony do rezerwy[9][10].

W 1926 roku, na własną prośbę, został wykreślony z listy aplikantów adwokackich. Zmarł 19 maja 1927 roku w Warszawie[11]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 225-5-14)[12].

Był żonaty z Jadwigą z Zielińskich (zm. 17 marca 1960), z którą miał córkę Annę Józefę.

Anna Józefa Harnwolf-Wilczyńska ps. „Hanka I” (ur. 20 maja 1922 w Warszawie, zm. 25 maja 2011), była porucznikiem Wojska Polskiego, sanitariuszką, uczestniczką powstania warszawskiego[13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 12 maja 1931 roku[14]
  • Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921” – trzykrotnie[15], w tym „za męstwo i odwagę, wykazane w bitwie kaniowskiej, w składzie byłego II Korpusu Wschodniego w dniu 11 maja 1918 roku”[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Wykaz Legionistów ↓.
  2. ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 9.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 19.
  4. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 24 grudnia 1921 roku, s. 1673.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 799.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 205, 649.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 1385.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 373.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 1 maja 1923 roku, s. 278.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1077.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 410.
  12. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ARTUR HARNWOLF WILCZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].
  13. ↑ Powstańcze biogramy ↓.
  14. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 975.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Harnwolf-Wilczyński&oldid=72074320”