Artur Rogowski
Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1936 | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 kwietnia 2018 | |||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
173 cm | |||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||
Artur Wacław Rogowski (ur. 20 stycznia 1936 we Lwowie, zm. 29 kwietnia 2018 we Wrocławiu[1]) – polski strzelec sportowy, żołnierz, trener, olimpijczyk z Monachium 1972.
Karierę sportową rozpoczął w ZSRR w roku 1957. W roku 1959 z ostatnią falą przymusowych polskich wysiedleńców ze Lwowa przyjechał w nowe granice Polski. Był zawodnikiem Legii Warszawa, Wawelu Kraków i Śląska Wrocław. Specjalizował w strzelaniu do rzutków skeet. Mistrz Polski w tej konkurencji w latach 1959–1961, 1966.
Dwukrotny medalista mistrzostw świata: brązowy w konkurencji skeet 200 strzałów indywidualnie w roku 1966 oraz srebrny w konkurencji skeet 150 strzałów drużynowo w roku 1969 (partnerami byli: Włodzimierz Danek, Wiesław Gawlikowski, Olgierd Korolkiewicz). Został pochowany na cmentarzu Osobowickim[2].
Medalista mistrzostw Europy w:
- srebrny roku 1968 w konkurencji skeet 150 drużynowo (partnerami byli: Wiesław Gawlikowski, Włodzimierz Danek, Olgierd Korolkiewicz),
- brązowy roku 1969 w konkurencji skeet 150 drużynowo (partnerami byli: Wiesław Gawlikowski, Włodzimierz Danek, Olgierd Korolkiewicz),
- srebrny roku 1970 w konkurencji skeet 150 drużynowo (partnerami byli: Andrzej Socharski, Włodzimierz Danek, Olgierd Korolkiewicz),
- brązowy roku 1972 w konkurencji skeet 150 drużynowo (partnerami byli: Wiesław Gawlikowski, Andrzej Socharski, Piotr Waślicki),
- srebrny roku 1973 w konkurencji skeet 150 drużynowo (partnerami byli: Wiesław Gawlikowski, Andrzej Socharski, Piotr Waślicki),
Na igrzyskach olimpijskich w 1972 roku wystartował w strzelaniu do rzutków skeet zajmując 20. miejsce.
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener. W 1989 został wybrany najlepszym trenerem Dolnego Śląska w plebiscycie Słowa Polskiego[3].
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Informacja w wyszukiwarce cmentarnej Wrocławia
- ↑ Zmarł Artur Rogowski. [dostęp 2018-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-28)].
- ↑ Plebiscyt na Najlepszego Sportowca oraz Trenera 2012 roku na Dolnym Śląsku: w piątek finał
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Polski Komitet Olimpijski: Artur Rogowski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
- Artur Rogowski Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 grudnia 2012)]. (ang.).
- PZSS - Medaliści ME, MŚ, IO. pzss.org.pl. [dostęp 2011-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 kwietnia 2018)]. (pol.).
- Polacy wysiedleni z Kresów Wschodnich 1955–1959
- Polscy olimpijczycy (Monachium 1972)
- Polscy strzelcy na igrzyskach olimpijskich
- Strzelcy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1972
- Strzelcy Śląska Wrocław
- Strzelcy Wawelu Kraków
- Urodzeni w 1936
- Zmarli w 2018
- Polacy we Lwowie po II wojnie światowej
- Pochowani na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu
- Ludzie urodzeni we Lwowie