Asin
| Imię koreańskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| król Baekje | |||||||||
| Okres | |||||||||
| Poprzednik | |||||||||
| Następca |
Jeonji | ||||||||
| Dane biograficzne | |||||||||
| Data urodzenia |
IV wiek | ||||||||
| Data śmierci | |||||||||
| Ojciec | |||||||||
| Dzieci |
Jeonji | ||||||||
Asin lub Ahwa (kor. 아신왕, jap. 阿花王; zm. 405) – król (wang) Baekje, jednego z Trzech Królestw Korei, panujący w latach 392–405.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Przekazy o okresie jego panowania zachowały się w kronikach Samguk sagi i Nihon-shoki oraz w inskrypcji na steli Kwanggaet’o.
Był synem króla Chimnyu (pan. 384–385). Gdy Chimnyu zmarł, Asin był jeszcze niepełnoletni stąd rządy przejął jego stryj Jinsa. Objął więc tron dopiero po śmierci stryja w 392 roku[1].
Panowanie[edytuj | edytuj kod]
W okresie rządów Asina miał miejsce konflikt zbrojny z udziałem Trzech Królestw i Japonii. Inskrypcja na wzniesionej w Koguryŏ steli Kwanggaet’o stanowi, że w 391 roku Japończycy „zaczęli przychodzić zza morza i siać zniszczenie”, a Baekje wykorzystując tę sytuację również zaatakowało Sillę[2].
Kronika Samguk sagi stwierdza, iż w 393 roku Asin odwiedził chram Tongmyŏnga (założyciela Koguryŏ, będącego też protoplastą dynastii panującej w Baekje)[1], odnotowuje też starcia zbrojne z Koguryŏ w 394 i 395 roku[3]. Ponadto tekst ze steli Kwanggaet’o mówi o odwetowej wyprawie Koguryŏ przeciw Baekje w 396, w której Kwanggaet’o Wielki zdobył stolicę Baekje, po czym niewymieniony z imienia król Baekje skapitulował i poprzysiągł wierność królowi Koguryŏ[2]. Dalsze zapisy na steli Kwanggaet’o informują o zwycięskich bitwach Koguryŏ z Japończykami w 400 i 404 roku, nie wzmiankując już ewentualnego udziału Baekje w tych bojach[2].
Wg Samguk sagi król Asin „ustanowił przyjazne relacje z państwem Wa” i wysłał tam swojego syna Jeonji w 397 roku[1]. Według inskrypcji na steli Kwanggaet’o w 399 roku Baekje zawarło pokój z Wa[2]. Podobna relacja znajduje się w japońskim Nihon-shoki, mówiąca iż za rządów Ōjina zmarł król Baekje imieniem Ahwa i jego następcą został Jeonji, który wcześniej przebywał w Japonii[4]. Również wg Nihon-shoki za panowania Ōjina – najwidoczniej współczesnego Asinowi z Baekje – Japończycy mieli przyjąć pismo chińskie, które wprowadził przybyły z Baekje uczony Wani, a także nauczyć się tkania jedwabiu od Koreanki imieniem Maketu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kim Bu-sikB., Samguk sagi, M.N. Pak (tłum.), t. 2, Moskwa: Vostochnaya literatura, 1995, s. 156 (ros.).
- ↑ a b c d Jennifer Crewe, Sources of Korean Tradition, Columbia University Press, 1996, s. 24–26, ISBN 978-0-231-51531-3 (ang.).
- ↑ Kim Bu-sikB., Samguk sagi, M.N. Pak (tłum.), t. 2, Moskwa: Vostochnaya literatura, 1995, s. 82 (ros.).
- ↑ a b Нихон сёки – анналы Японии, L.M. Jermakowa (tłum.), t. 1, Moskwa: Гиперион, 1997 (ros.).