Atanazy Fic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Atanazy Fic OP
Urban Fic
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1901
Nowa Wieś Szlachecka

Data i miejsce śmierci

2 lub 13 listopada 1943
Lwów

Miejsce pochówku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Przeor klasztoru Dominikanów we Lwowie
Okres sprawowania

1934–1935

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki

Inkardynacja

dominikanie

Śluby zakonne

1917

Atanazy Urban Fic (ur. 21 maja 1901 w Nowej Wsi Szlacheckiej, zm. 2 lub 13 listopada 1943 we Lwowie) – polski archeolog biblista, dominikanin, teolog katolicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony jako Urban Fic w ubogiej rodzinie wiejskiej Józefa i Zofii z Czekajów[1]. W 1917 roku ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie i od razu potem wstąpił do zakonu oo. Dominikanów, w których internacie mieszkał już od kilku lat; otrzymał zakonne imię Atanazy. Studia filozoficzne i teologiczne odbywał w latach 19211923 w Krakowie i Lwowie oraz w latach 19231928 na Uniwersytecie Katolickim w Louvain, gdzie uzyskał tytuł lektora teologii, wraz ze związanymi z tym uprawnieniami nauczycielskimi. W latach 19281930 studiował archeologię biblijną w dominikańskiej Szkole Biblijnej w Jerozolimie, podróżując też szlakiem wydarzeń opisanych w Biblii odwiedził m.in. Azję Mniejszą, Kretę, Cypr, Delos i Patmos. W tym samym okresie, w 1929 roku uzyskał tytuł doktorski na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po powrocie na stałe do kraju w roku 1930 wykładał m.in. na Wydziale Teologicznym i Wydziale Humanistycznym tej uczelni, na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (archeologię biblijną), gdzie w 1933 roku uzyskał habilitację oraz na Studium Dominikańskim Prowincji Polskiej (nauki biblijne oraz języki m.in. hebrajski, grecki, syryjski, arabski i angielski). Od 1934 roku członek Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, od 1935 roku Towarzystwa Prehistorycznego w Krakowie i Komisji Orientalistycznej Polskiej Akademii Umiejętności, prowadził intensywną działalność naukową, wykładając, publikując książki i artykuły w prasie oraz uczestnicząc w licznych konferencjach. W latach 19341935 był przeorem klasztoru Dominikanów we Lwowie. W październiku 1936 otrzymał prawo veniam legendi z zakresu studium biblijnego Starego Testamentu na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2].

Uważany był za wschodzącą gwiazdę polskiej biblistyki i jednego z najlepszych europejskich naukowców w tej dziedzinie; posiadał znany w świecie naukowym księgozbiór i kolekcję fotograficzną, a nawet własne muzeum biblijne. Kres jego karierze położyła wojna: począwszy od 1939 roku pracował głównie przy tajnym nauczaniu kleryków w Krakowie, Lwowie i Częstochowie.

Zginął tragicznie wskutek nieszczęśliwego wypadku we Lwowie 13 listopada 1943 (Jan Draus podał datę śmierci 2 listopada 1943 w wyniku wybuchu bomby lotniczej[3]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim[4].

W pamięci współczesnych pozostał jako naukowiec obdarzony wybitnie trzeźwym umysłem, erudyta i poliglota, a także człowiek głęboko oddany działalności charytatywnej.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Za Jordan i do Arabii Skalistej, Włocławek 1929
  • Z podróży do Siedmiu Kościołów Azji, Włocławek 1930
  • Syjon – miasto Dawidowe w świetle tekstów i wykopalisk, Lwów 1933
  • Jezus Chrystus – t.I Tajemnice dziecięctwa, Poznań 1951, t. II, III, Poznań 1955 (wydania pośmiertne)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 326. [dostęp 2021-11-24].
  2. Nowi profesorowie na Uniwersytecie lwowskim. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 245 z 24 października 1936. 
  3. Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 134. ISBN 978-83-7188-964-6.
  4. Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Ossolineum, 1988. ISBN 83-04-02817-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]