Błękit bromofenolowy
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
2,6-dibromo-4-[3-(3,5-dibromo-4-hydroksyfenylo)-1,1-diokso-2,1λ6-benzoksatiol-3-ilo]fenol
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
3,3′,5,5′-tetrabromofenolosulfoftaleina, S,S-ditlenek 4,4′-(3H-2,1-benzoksatiol-3-ylideno)bis(2,6-dibromofenolu)
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C19H10O5Br4S
|
Masa molowa
|
669,96 g/mol
|
Wygląd
|
różowe ciało stałe o zapachu fenolu i kwasu octowego[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
115-39-9
|
PubChem
|
8272
|
SMILES
|
C1=CC=C2C(=C1)C(OS2(=O)=O)(C3=CC(=C (C(=C3)Br)O)Br)C4=CC(=C(C(=C4)Br)O)Br
|
|
InChI
|
InChI=1S/C19H10Br4O5S/c20-12-5-9(6-13(21)17(12)24)19(10-7-14(22)18(25)15(23)8-10)11-3-1-2-4-16(11)29(26,27)28-19/h1-8,24-25H
|
InChIKey
|
UDSAIICHUKSCKT-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Błękit bromofenolowy – organiczny związek chemiczny stosowany jako wskaźnik pH. Poniżej pH 3,0 ma barwę żółtą, zaś powyżej wartości 4,6 staje się niebiesko-fioletowy. Barwnik ten jest stosowany w alkacymetrii, a także jako marker do kontroli procesu elektroforezy żelowej z użyciem agarozy lub poliakrylamidów.