BTA-6

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BTA-6
Ilustracja
Kopuła teleskopu BTA-6
Państwo

 Rosja

Republika

 Karaczajo-Czerkiesja

Organizacja

Specjalne Obserwatorium Astrofizyczne Rosyjskiej Akademii Nauk

Lokalizacja

góra Pastuchowa (Kaukaz)

Wysokość n.p.m.

2070 m

Zakres widma

optyczne

Ukończenie budowy

1975

Typ

Ritcheya-Chrétiena[1]

Średnica zwierciadła

6,05 m

Rozdzielczość kątowa

0,6 ''

Długość ogniskowej

24 m

Montaż

azymutalny

Kopuła

sferyczna

Położenie na mapie Karaczajo-Czerkiesji
Mapa konturowa Karaczajo-Czerkiesji, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „BTA-6”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „BTA-6”
Ziemia43°38′48,3″N 41°26′26,4″E/43,646750 41,440667
Strona internetowa

BTA-6 (ros. Большой Телескоп Азимутальный) – sześciometrowy teleskop optyczny należący do Specjalnego Obserwatorium Astrofizycznego Rosyjskiej Akademii Nauk (Специальная астрофизическая обсерватория РАН). Teleskop znajduje się na górze Pastuchowa, niedaleko miejscowości Zielenczukskaja na Kaukazie, w Rosji. BTA-6 od czasu powstania w 1975 był największym teleskopem na świecie, wyprzedzając słynny pięciometrowy Teleskop Hale'a, aż do czasu wybudowania dziesięciometrowego Keck 1 na Hawajach w roku 1993. Ze względu na wiele problemów, związanych w szczególności z jego rozmiarami, nigdy nie zdołano w pełni wykorzystać jego teoretycznych zdolności. Przy konstrukcji tego teleskopu zastosowano tzw. montaż alt-azymutalny, który okazał się praktyczniejszy i łatwiejszy w budowie niż stosowany wcześniej montaż paralaktyczny. Zaraz po jego zbudowaniu propaganda nazywała go „okiem świata”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W roku 1950 Radziecka Akademia Nauk podjęła decyzję budowy nowego obserwatorium. Prace pod kierownictwem Bagrata Joanisianina rozpoczęte zostały w roku 1959 w Pułkowie. Celem było stworzenie największego teleskopu na świecie; zdecydowano się na projekt teleskopu sześciometrowego.

Teoretyczną zdolność rozdzielczą teleskopu określa się na podstawie jego głównych parametrów, które przy sześciometrowym zwierciadle głównym wskazywały na 0,021 sekundy łuku. W praktyce jednak, wartość teoretyczna nigdy nie jest osiągana ze względu na m.in. takie czynniki jak zanieczyszczenia powietrza i jego ruchy oraz rozproszone światło pochodzące z pobliskich miast. Znajdujące się 75 metrów n.p.m. Pułkowo, w którym znajdowało się wówczas najważniejsze w kraju obserwatorium astronomiczne, nie było odpowiednim miejscem na umieszczenie teleskopu o takich rozmiarach. W celu ustalenia możliwie najodpowiedniejszego miejsca na wybudowanie nowego obserwatorium, rozesłano 16 ekspedycji do różnych regionów ZSRR. Ostatecznie, wybrano górę Pastuchowa w północnym Kaukazie, 2070 m n.p.m. W roku 1966 utworzono tam Specjalne Obserwatorium Astrofizyczne.

Pierwsze obserwacje przy użyciu BTA-6 przeprowadzono w nocy z 28 na 29 grudnia 1975[1]. Już na początku okazało się, że teleskop nie spełnia oczekiwań konstruktorów. Zwierciadło główne odznaczało się poważnymi niedoskonałościami, czego jednym z głównych powodów był brak doświadczenia Rosjan w tworzeniu dużych obiektów tego typu.

Główne parametry[edytuj | edytuj kod]

Średnica zwierciadła głównego teleskopu BTA wynosi 605 cm, a jego światłosiła f/4 (ogniskowa 24 m), co pozwala na obserwację obiektów ok. 26 wielkości gwiazdowej. Zdolność rozdzielczą szacuje się na ok. 0,6 sekundy kątowej. Zwierciadło główne waży 42 tony.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b William C. Keel: Telescopes I've Used - Bolshoi Teleskop Azimutalnyi. 2000. [dostęp 2019-08-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]