Bergman (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bergman (Bergmann) – polski herb szlachecki z indygenatu.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Na tarczy dwudzielnej w słup w polu prawym, złotym dziki mąż bez zarostu w przepasce z liści i wieńcu zielonym, trzymający w uniesionej prawicy młot górniczy. W polu lewym, błękitnym sylwetka góry srebrnej.

Klejnot: Dziki mąż jak w godle, między dwoma rogami myśliwskimi – prawym błękitnym, lewym złotym.

Labry: błękitne, podbite złotem.

Historia herbu[edytuj | edytuj kod]

Zatwierdzony w 1685 r. indygenatem dla Grzegorza Bergmanna, sekretarza królewskiego[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Bergman – Bergmann.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Seweryn Uruski: Rodzina – herbarz szlachty polskiej. Warszawa: Główny skład Księgarnia Gebethnera i Wolffa, 1904. T.1 str. 142

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]