Przejdź do zawartości

Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej – seria międzywydawnicza okresu PRL-u ukazująca się od 1971 w założeniu mająca prezentować klasyczne dzieła literatury pięknej polskiej i obcej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W serii tej książki wydawały m.in. takie wydawnictwa jak Państwowy Instytut Wydawniczy, Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, Wydawnictwo Literackie, Wydawnictwo Poznańskie i Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza[2].

Seria ukazywała się w latach 1971[3]–1983[4] XX wieku[5]. W pierwszych dwóch latach ukazały się 54 pozycje w łącznym nakładzie 2.870 tys. egzemplarzy[6]. Do roku 1979 w serii ukazało się ponad 80 tytułów pisarzy polskich i 110 pisarzy zagranicznych[2]. Nakład pozycji zwykle wahał się w liczbach 10–15 tysięcy[7].

Pozycje[edytuj | edytuj kod]

W serii tej wychodziły różne pozycje w umownie przyjętym kanonie dzieł klasyki rodzimej i obcej[5] takie jak Irydion Krasińskiego[8], Martwe dusze Gogola, Czarodziejska góra Manna, Siódmy krzyż Seghers, Iliada Homera, Ludzie bezdomni Żeromskiego[1]; a także klasykę literatury dziecięcej (m.in. Dziadek do orzechów w Opowiadaniach E.T.A. Hoffmanna, Baśnie H.Ch. Andersena, Chłopcy z Placu Broni, W pustyni i w puszczy)[9]. W serii wydano powieści, a także antologie i zbiory poezji i opowiadań[5].

Oprawa graficzna[edytuj | edytuj kod]

Pozycje tej serii były początkowo oprawne w białe płótno, potem w czerwony lub beżowy skaj[5].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

W założeniu seria miała prezentować „wybór najcenniejszych dzieł literackich” klasyki polskiej i obcej, by wypełnić lukę na polskim rynku księgarskim[1].

W 1991 r. Jan Jędrzejewski opisał tę serię jako „bardzo szanowaną”[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Lucjan Biliński: Zarys ruchu wydawniczego w Polsce Ludowej. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1977, s. 95.
  2. ↑ a b Miesięcznik literacki, Wyd. Współczesne RSW „Prasa”, 1979, s. 66 [dostęp 2024-06-24] (pol.).
  3. ↑ Informator robotniczy, Książka i Wiedza., 1976, s. 368 [dostęp 2024-06-24] (pol.).
  4. ↑ Artur Hutnikiewicz, Andrzej Lam, Literatura polska XX wieku: A-O, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 35, ISBN 978-83-01-13027-5 [dostęp 2024-06-24] (pol.).
  5. ↑ a b c d Nowe książki, Wyd. Wspołczesne RSW „Prasa-Książki-Ruch”, 2002, s. 80 [dostęp 2024-06-24] (pol.).
  6. ↑ Bibliotekarz, Nakł. Wyd. „Czasopisma Wojskowe”, 1973, s. 159 [dostęp 2024-06-24] (pol.).
  7. ↑ Rocznik polityczny i gospodarczy, Panstwowe Wyd. Ekonomiczne, 1978, s. 511 [dostęp 2024-06-24] (pol.).
  8. ↑ Teresa Winek, Irydiona boje z cenzurą, [w:] Kamila Budrowska, Elżbieta Dąbrowicz, Marcin Lul (red.), Konferencja naukowa „Literatura w granicach prawa (XIX-XXI w.)”, Białystok, 18–19 kwietnia 2013, t. 3, Instytut Badań Literackich PAN. Wydawnictwo, 2013, s. 71–86, ISBN 978-83-61552-85-7, handle.net: 11320/15883 [dostęp 2024-06-24] (pol.).
  9. ↑ Maciej Skowera, Klasyka literatury dziecięcej. Definicje – ideologie – koncepcje teoretyczne, „Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova”, 6, 2021, s. 231–249, DOI: 10.17951/en.2021.6.231-249 [dostęp 2024-06-24].
  10. ↑ Jan Jȩdrzejewski, The Polish Translations of Thomas Hardy, „The Thomas Hardy Journal”, 7 (1), 1991, s. 50–62, ISSN 0268-5418, JSTOR: 45274035.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Okopień, „Pochwały i propozycje” (Trybuna Ludu nr 90) – artykuł o dotychczasowym dorobku w zakresie wydawania tej serii i dalszych zamierzeniach edytorskich
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Biblioteka_Klasyki_Polskiej_i_Obcej&oldid=74117805”