Biegus wielki

	Biegus wielki
	Biegus wielki
	Calidris tenuirostris
	(Horsfield, 1821)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	siewkowe
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	słonki
Rodzaj	Calidris
Gatunek	biegus wielki
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Biegus wielki (Calidris tenuirostris) – gatunek średniego ptaka wędrowny z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).

Występowanie: Zamieszkuje północno-wschodnią Syberię. Zimuje w Azji południowo-wschodniej, Australii i na azjatyckich wybrzeżach Oceanu Indyjskiego. Do Polski zalatuje wyjątkowo, stwierdzony dwukrotnie (15-19.09.2001 - Zb. Turawski, 17.07.2014 - Ujście Wisły).

Cechy gatunku: W szacie godowej samiec ma białą głowę, szyję i pierś bardzo gęsto pokrytą czarnymi plamami. Grzbiet i pokrywy skrzydłowe czarne z dużymi, rdzawymi plamami na łopatkach. Spód ciała biały, dziób i nogi czarne. Samica nieco większa, z mniejszymi rdzawymi plamami. W upierzeniu spoczynkowym wierzch ciała bladoszary, a spód biały. Na wierzchu i piersi ciemne cętki.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 27 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 55 cm
waga ok. 115-250 g
Biotop: Tundra, poza okresem lęgowym morskie wybrzeża.
Gniazdo: Na ziemi.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-czerwcu 4 jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres około 21 dni przez obydwoje rodziców. Pisklętami opiekuje się wyłącznie samiec.
Pożywienie: Bezkręgowce uzupełniane w okresie lęgowym pokarmem roślinnym.
Ochrona: W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[3].

Zobacz też[edytuj]

↑ Calidris tenuirostris, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Calidris tenuirostris. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).