Biegus wielki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Calidris tenuirostris[1] | ||
| (Horsfield, 1821) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | siewkowe | |
| Rodzina | bekasowate | |
| Podrodzina | słonki | |
| Rodzaj | Calidris | |
| Gatunek | biegus wielki | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
Biegus wielki (Calidris tenuirostris) – gatunek średniego ptaka wędrowny z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
- Występowanie
- Zamieszkuje północno-wschodnią Syberię. Zimuje w Azji południowo-wschodniej, Australii i na azjatyckich wybrzeżach Oceanu Indyjskiego. Do Polski zalatuje wyjątkowo, stwierdzony dwukrotnie (15–19.09.2001 – Zbiornik Turawski, 17.07.2014 – ujście Wisły[3]).
- Cechy gatunku
- W szacie godowej samiec ma białą głowę, szyję i pierś bardzo gęsto pokrytą czarnymi plamami. Grzbiet i pokrywy skrzydłowe czarne z dużymi, rdzawymi plamami na łopatkach. Spód ciała biały, dziób i nogi czarne. Samica nieco większa, z mniejszymi rdzawymi plamami. W upierzeniu spoczynkowym wierzch ciała bladoszary, a spód biały. Na wierzchu i piersi ciemne cętki.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 27 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 55 cm
waga ok. 115–250 g - Biotop
- Tundra, poza okresem lęgowym morskie wybrzeża.
- Gniazdo
- Na ziemi.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-czerwcu 4 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres około 21 dni przez obydwoje rodziców. Pisklętami opiekuje się wyłącznie samiec.
- Pożywienie
- Bezkręgowce uzupełniane w okresie lęgowym pokarmem roślinnym.
- Ochrona
- W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Calidris tenuirostris, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Calidris tenuirostris. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 31. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2014. „Ornis Polonica”. 56, s. 99–136, 2015.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).
