Boberfeld

Boberfeld − polski herb szlachecki z nobilitacji, nadany w Królestwie Kongresowym.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Na tarczy dwudzielnej w słup, w polu I czerwonym dwie sześcioramienne gwiazdy srebrne w słup, w polu II srebrnym na zielonym wzgórku drzewo wawrzynu.

Nad hełmem w koronie ze skrzydłami czerwono-białymi pomiędzy dwoma skrzydłami czerwonymi trzy pióra strusie, czerwone między białymi.

Nadany 23 kwietnia 1822 Teodorowi i Janowi Opitz przez Aleksandra I. Herb widoczny na dyplomie z 23 marca 1823 i w Dzienniku Praw z tegoż roku^[1].

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Opitz

↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 25.

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Herb Boberfeld z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna