Burbach (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Burbach (Bornbach) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu dwudzielnym w słup, z prawej czerwonym, róg jeleni o 3 sękach, srebrny, z lewej srebrnym, skrzydło orle czerwone.

Klejnot: róg i skrzydło, jak w godle.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Józef Szymański blazonuje herb odwrotnie - tarcza u niego jest w lustrzanym odbiciu, klejnot to skrzydło srebrne, labry nieznane. Na rysunku tego samego autora, herb wygląda jeszcze inaczej - w miejsce rogu jest skrzydło[2].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany 3 lipca 1589 Jerzemu Bornbachowi, mieszczaninowi gdańskiemu[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten był herbem własnym, więc przysługiwał tylko jednemu rodowi herbownych:

Bornbach.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 23. ISBN 83-7181-217-5.