Calosoma (Calodrepa)
| Calosoma (Calodrepa) | |
| Motschulsky, 1866 | |
 Calosoma scrutator | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Calosoma (Calodrepa) |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Carabus scrutator Fabricius, 1775 | |
Calosoma (Calodrepa) – podrodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych, podrodziny Carabinae i rodzaju Calosoma.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1866 roku przez Wiktora Moczulskiego[1]. W 1876 roku Joseph Jean Baptiste Géhin wyznaczył jego gatunkiem typowym Carabus scrutator[2], opisanego w 1775 roku przez Johana Christiana Fabriciusa[3]. Do podrodzaju tego zalicza się cztery opisane gatunki[4]:
- Calosoma (Calodrepa) aurocinctum Chaudoir, 1850
- Calosoma (Calodrepa) scrutator (Fabricius, 1775)
- Calosoma (Calodrepa) splendidum Dejean, 1831
- Calosoma (Calodrepa) wilcoxi LeConte, 1848
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcze te osiągają od 17 do 35 mm długości ciała. Wierzch ciała mają zwykle ubarwiony głównie metalicznie zielono lub niebiesko, czasem z elementami złotymi, fioletowymi, czerwonymi lub purpurowymi[5][6][7][8], tylko w niektórych populacjach C. wilcoxi spotyka się osobniki o wierzchu ciała bardziej matowym i ubarwionym ciemnobrązowo lub czarniawoniebiesko[8]. Pokrywy są wyraźnie szersze od przedplecza i mają 16 wypukłych międzyrzędów o jednakowych wysokościach i szerokościach, wyraźnie wydzielonych rzędami[4]. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone[5][6][7][8]. Samce C. wilcoxi mają odnóża środkowe o goleniach prostych lub lekko zakrzywionych[8], natomiast samce pozostałych gatunków mają te golenie wyraźnie łukowato wygięte i po wewnętrznej stronie wierzchołka ozdobione pędzlem czerwonych włosków. Genitalia samca mają edeagus o niezesklerotyzowanej liguli endofallusa[4].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Postacie dorosłe są aktywne nocą i za dnia, w tej pierwszej porze przylatując do sztucznych źródeł światła. Zarówno owady dorosłe jak i ich larwy są drapieżnikami żerującymi głównie na gąsienicach i poczwarkach motyli[9][5][6][7][8].
Takson ten jest szeroko rozprzestrzeniony w Nearktyce i północnej części krainy neotropikalnej. Jego zasięg rozciąga się od południowej Kanady przez Stany Zjednoczone, Meksyk, Portoryko, Kubę, Dominikanę, Haiti, Gwatemalę, Salwador i Honduras po Nikaraguę[9][5][6][7][8]. C. scrutator jednokrotnie znaleziony został też na wybrzeżu Wenezueli[6][9], jednak wątpliwe by tworzył tam stabilną populację[6]. C. wilcoxi introdukowano na Hawaje[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ V. de Motschulsky. Énumération des nouvelles espèces de coléoptères rapportés de ses voyages. 4.éme article (Suite). „Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou”. 38 (4), s. 227-313, 1865.
- ↑ J.J.B. Géhin: Catalogue des coléoptères carabiques de la tribu des carabides. Nancy: 1876.
- ↑ J.C. Fabricius: Systema entomologiae, sistens insectorum classes, ordines, genera, species, adjectis synonymis, locis, descriptionibus, observationibus. Flensburgi et Lipsiae: Officina Libraria Kortii, 1775, s. 239.
- ↑ a b c Sandro Buschi: Subgenus Calodrepa Motschulsky, 1865. [w:] Calosoma of the World [on-line]. 2010. [dostęp 2022-05-14].
- ↑ a b c d Sandro Buschi: Calosoma (Calodrepa) aurocinctum Chaudoir, 1850. [w:] Calosoma of the World [on-line]. 2010. [dostęp 2022-05-14].
- ↑ a b c d e f Sandro Buschi: Calosoma (Calodrepa) scrutator (Fabricius, 1775). [w:] Calosoma of the World [on-line]. 2010. [dostęp 2022-05-14].
- ↑ a b c d Sandro Buschi: Calosoma (Calodrepa) splendidum Dejean, 1831. [w:] Calosoma of the World [on-line]. 2010. [dostęp 2022-05-14].
- ↑ a b c d e f g Sandro Buschi: Calosoma (Calodrepa) wilcoxi LeConte, 1848. [w:] Calosoma of the World [on-line]. 2010. [dostęp 2022-05-13].
- ↑ a b c Terry L. Erwin. The Ground-Beetles of Central America (Carabidae), Part II: Notiophilini, Loricerini, and Carabini. „Smithsonian Contributions to Zoology”. 501, s. 18, 1991.