Candida parapsilosis
|
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | grzyby | |
| Gromada | grzyby workowe | |
| Klasa | drożdżaki | |
| Rząd | drożdżakowce | |
| Rodzina | Incertae sedis | |
| Rodzaj | Candida | |
| Gatunek | Candida parapsilosis | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Candida parapsilosis (Ashford) Langeron & Talice Annls Parasit. hum. comp. 10: 1 (1932) |
||
Candida parapsilosis (Ashford) Langeron & Talice — gatunek grzybów należący do rzędu drożdżakowców (Saccharomycetales)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Candida, Incertae sedis, Saccharomycetales, Saccharomycetidae, Saccharomycetes, Saccharomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1928 r. Bailey Kelly Ashford nadając mu nazwę Monilia parapsilosis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1932 r. Maurice Charles Pierre Langeron i R. V. Talice, przenosząc go do rodzaju Candida[1].
Morfologia[edytuj]
Hodowane na stałej pożywce YPD komórki C. tropicalis są owalne o wielkości 3–4 na 5–8 μm. Hodowane przez trzy dni w temperaturze 25 °C na podłożu z mąki kukurydzianej z dodatkiem detergentu Tween 80 tworzą blastokonidia, pojedyncze lub w małych grupach, zebrane wzdłuż osi stosunkowo krótkiej pseudostrzępki[3].
Kolonie na płytkach YPD są okrągłe, płaskie lub lekko „szpiczaste”, stosunkowo małe (3–7 mm po 7 dniach), w kolorze kremowym. Półmatowe lub lekko błyszczące o gładkiej lub pomarszczonej fakturze[4].
Charakterystyka[edytuj]
C. parapsilosis, podobnie jak inne Candida, u człowieka może powodować lekkie, jak i systemowe zakażenia oportunistyczne[4]. Jeden z najczęściej (według różnych prac drugi lub trzeci po C. albicans) izolowanych w przypadkach drożdżyc gatunków Candida. Odpowiada on za infekcje Candida u dzieci poniżej 1. roku życia i jest szczególnie niebezpieczny w warunkach szpitalnych ze względu na tworzenie biofilmów na powierzchniach implantów medycznych. Właściwość ta jest związana z odżywianiem się komórek potomnych z udziałem komórek rodzicielskich oraz umiejętnością zmiany fenotypu wzrostu. C. parapsilosis może naturalnie występować na dłoniach, co stanowi potencjalnie źródło zakażeń pacjentów ze strony personelu medycznego. W kilku przypadkach gatunek ten był odpowiedzialny za masowe, długotrwałe fale zakażeń na oddziałach pediatrycznych szpitali[5]. Jest szczególnie częstym czynnikiem etiologicznym kandydoz układowych przy żywieniu parenteralnym[6]
Zakażenie C. parapsilosis może prowadzić do drożdżycy pochwy i jamy ustnej, infekcji układu moczowego czy sepsy lub zapalenia wsierdzia[4].
Gatunek rzadko izolowany ze zwierząt; opisano jeden przypadek mastitis wywołany zakażeniem C. parapsilosis u krów[4].
Według analizy rRNA małej podjednostki rybosomu (18S), C. parapsilosis razem z innymi przedstawicielami rodzaju Candida (C. albicans, C. tropicalis i C. viswanathii) tworzy silnie wyodrębnioną od innych patogennych grzybów grupę[7].
Występowanie[edytuj]
Candida parapsilosis wykazano na wszystkich kontynentach, a także np. na wyspach Pacyfiku, co wskazuje, że jest to najprawdopodobniej gatunek kosmopolityczny[4].
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
- ↑ Species Fungorum (ang.). [dostęp 2016-02-16].
- ↑ Davise H. Larone: Medically Important Fungi: A Guide to Identification. American Society Microbiology, 2002, s. 120. ISBN 978-1-55581-172-3.
- ↑ a b c d e C. Davis. CMI Descriptions of pathogenic fungi and bacteria No. 871. „Mycopathologia”. 96 (3), s. 171–196, 1986. CAB International Mycological Institute. DOI: 10.1007/BF00437384.
- ↑ Christophe D'enfert, Bernhard Hube: Candida: Comparative and Functional Genomics. Caister Academic Press, s. 102–103. ISBN 978-1-904455-13-4.
- ↑ Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. alfamedica press, 2009, s. 519. ISBN 978-83-7522-048-3.
- ↑ SM. Barns, DJ. Lane, ML. Sogin, C. Bibeau i inni. Evolutionary relationships among pathogenic Candida species and relatives.. „J Bacteriol”. 173 (7), s. 2250-5, Apr 1991. PMID: 2007550.
