Cerkiew św. Spirydona w Bukareszcie (nowa)

Cerkiew św. Spirydona (nowa)

Biserica Sfântul Spiridon-Nou

nr rej. B-II-m-A-19750
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Rumunia
Miejscowość	Bukareszt
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Archieparchia	Bukaresztu
Wezwanie	św. Spirydona
Wspomnienie liturgiczne	12 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1852 Data zakończenia budowy 1858 Data poświęcenia 1860 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Fundator Barbu Știrbei
Dane świątyni Styl eklektyczny Świątynia • materiał bud. • wysokość • długość • szerokość • cegła 38 m 41 m 14 m Wieża kościelna • liczba wież 2 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Bukaresztu Cerkiew św. Spirydona (nowa)
Położenie na mapie Rumunii Cerkiew św. Spirydona (nowa)
44°25′26,21″N 26°06′11,98″E

Wnętrze cerkwi

Cerkiew św. Spirydona określana jako nowa (rum. biserica Sfântul Spiridon-Nou) – prawosławna cerkiew w Bukareszcie, w jurysdykcji archieparchii Bukaresztu Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego. Największa czynna cerkiew w Bukareszcie, ustępująca rozmiarami niedokończonej katedrze Zbawienia Narodu.

Historia

Cerkiew znajduje się w dzielnicy Bukaresztu historycznie związanej z prawosławną metropolią Wołoszczyzny; w XVIII w. znajdował się w niej monaster, z którego nic nie pozostało.

Cerkiew św. Spirydona była budowana w latach 1852–1858, zaś jej konsekracja odbyła się 8 listopada 1860. Inicjatorami wzniesienia obiektu byli metropolita Wołoszczyzny Nifon oraz hospodar Wołoszczyzny Barbu Știrbei. Obiekt poważnie ucierpiał podczas trzęsienia ziemi w 1940, a następnie w czasie bombardowań w 1944. Świątynię odrestaurowano w latach 1948–1954 z inicjatywy patriarchy rumuńskiego Justyniana, który został w niej intronizowany na urząd. Powtórnej konsekracji świątyni po zakończeniu remontu dokonali wspólnie patriarcha Justynian oraz patriarcha Bułgarii Cyryl. Po tej dacie cerkiew św. Spirydona stała się katedrą patriarchalną, w której podejmowano biskupów innych Kościołów przybywających z oficjalnymi wizytami i wyświęcano nowych hierarchów. Świątynia ponownie poniosła straty podczas trzęsienia ziemi w Bukareszcie w 1977 r. oraz podczas prac przy budowie bukareszteńskiego metra. Przy wielkiej przebudowie Bukaresztu przeprowadzanej z inicjatywy Nicolae Ceaușescu cerkiew umieszczono początkowo na liście prawosławnych obiektów sakralnych przeznaczonych do rozbiórki. Ostatecznie budynek nie został zniszczony; w jego obronie skutecznie interweniował patriarcha rumuński Teoktyst. Cerkiew poddano renowacji, która trwała do 1990.

Architektura

Cerkiew reprezentuje styl eklektyczny, w którym elementy gotyckie łączą się z elementami typowymi dla architektury mołdawskiej. Budynek ma 41 metrów długości, 14 metrów szerokości i 38 metrów wysokości. Posiada dwie wieże na elewacji oraz jedną kopułę. Wnętrze obiektu wspiera się na marmurowych kolumnach; w oknach cerkwi znajdują się wykonane w Wiedniu witraże przedstawiające sceny z Biblii oraz z żywotów świętych. Freski w świątyni wykonał Tattarescu w 1862 w stylu neorenesansowym.