Chamitataxus

*Chamitataxus*
	Chamitataxus avitus
	P.R. Owen, 2006
	Okres istnienia: 6 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	; Artystyczna rekonstrukcja Ch. avitus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	palconogie
Rodzina	łasicowate
Podrodzina	Taxidiinae
Rodzaj	Chamitataxus
	Typ nomenklatoryczny
	Chamitataxus avitus P.R. Owen, 2006
Gatunki
	Ch. avitus P.R. Owen, 2006
	Ch. avitus P.R. Owen, 2006
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chamitataxus – wymarły monotypowy rodzaj ssaka drapieżnego z podrodziny Taxidiinae w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae), zamieszkujących Amerykę Północną pod koniec miocenu 6 mln lat temu.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Chamitataxus: hiszp. Chamita „mała Chama”, Meksyk (w aluzji do formacji, z której wydobyto skamieliny); nowołac. taxus „borsuk”, od pragerm. þahsuz „borsuk”^[1].
avitus: łac. avitus „rodowy, bardzo stary”, od avus „dziadek”^[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Został opisany na podstawie niemal kompletnej czaszki znalezionej w 1935 i sklasyfikowanej jako Chamitataxus avitus. Spośród 3 rodzajów borsuków kiedykolwiek żyjących w Ameryce Północnej, Chamitataxus był najprymitywniejszy. Z tych 3 znanych rodzajów jedynie borsucznik amerykański (Taxidea taxus) przetrwał do naszych czasów. Trzeci rodzaj, Pliotaxidea, jest znany wyłącznie ze skamielin.

Jak dotąd udało się znaleźć jedynie jedną czaszkę Chamitataxus avitus. Na podstawie analiz za pomocą promieniowania rentgenowskiego udało się zbadać wewnętrzną strukturę czaszki tego wymarłego drapieżnika^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d P.R. Owen. Description of a new Late Miocene American Badger (Taxidiinae) utilizing high-resolution x-ray computed tomography. „Palaentology”. 49 (5), s. 999-1011, 2006. DOI: 10.1111/j.1475-4983.2006.00590.x. (ang.).

[Owen-1] P.R. Owen. Description of a new Late Miocene American Badger (Taxidiinae) utilizing high-resolution x-ray computed tomography. „Palaentology”. 49 (5), s. 999-1011, 2006. DOI: 10.1111/j.1475-4983.2006.00590.x. (ang.).

[1]