Charles Cros

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Cros
Émile-Hortensius-Charles Cros
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 października 1842
Fabrezan

Data i miejsce śmierci

9 sierpnia 1888
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

poezja

Charles Cros, właśc. Émile-Hortensius-Charles Cros (ur. 1 października 1842 w Fabrezan, płd. Francja, zm. 9 sierpnia 1888 w Paryżu, Francja) – francuski poeta i wynalazca.

Zarys biograficzny[edytuj | edytuj kod]

Charles Cros

W latach 1860-1863 nauczyciel chemii w paryskiej szkole dla głuchoniemych.

Pracował nad ulepszeniem telegrafu, nad technologią fotografii kolorowej (1869) oraz prototypem fonografu (w 1877 opatentował „Parleophone”, koncepcję okrągłych płaskich płyt, produkowanych w oparciu o wzorzec, jednak nie zrealizował praktycznie swojego pomysłu).

Pisał też i wygłaszał na scenach paryskich kabaretów, takich jak Le Chat Noir, monologi satyryczne.

Jego twórczość poetycka nie została doceniona za jego życia, stała się dopiero inspiracją dla surrealistów. W XX w. jego wiersze wydawano, a także wykorzystywano jako teksty piosenek, wykonywanych m.in. przez Brigitte Bardot i Juliette Gréco.

Jego imieniem nazwano w 1947 akademię, przyznającą nagrody za najlepsze płyty muzyczne (fr. Académie Charles-Cros).

Ważniejsze dzieła artystyczne[edytuj | edytuj kod]

Ilustracja do wiersza Charlesa Crosa Bois frissonants (pl. Drżące drzewa) autorstwa George'a Auriola.
  • Le Coffret de santal (pl. Kuferek z drzewa sandałowego, 1873, wersja poszerzona 1879)
  • Le Fleuve (pl. Rzeka, 1874)
  • La Vision du Grand Canal des Deux Mers (pl. Wielki Kanał Dwóch Mórz, 1888)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]