Claude Beck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Claude Beck
Pełne imię i nazwisko

Claude Schaeffer Beck

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1894
Shamokin

Data śmierci

14 października 1971

Zawód, zajęcie

kardiochirurg

Narodowość

amerykańska

Claude Schaeffer Beck (ur. 8 listopada 1894 w Shamokin, Pennsylvania, zm. 14 października 1971) – amerykański kardiochirurg.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował medycynę na uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Baltimore, w stanie Maryland, który ukończył w 1921. Początkowo w latach 1923/1924 specjalizował się w neurochirurgii u Harveya Cushinga na uniwersytecie Harvarda. Od końca 1924 pracował w klinice chirurgii Case Western Reserve University w Cleveland, w której zainteresował się kardiochiriurgią. Pozostał na tym uniwersytecie do emerytury w 1965.

W latach dwudziestych asystował Elliott'owi Cutler'owi w czasie pierwszych operacji na zastawce mitralnej. W latach 30. był twórcą nowych technik operacyjnych w operacjach serca, np. rewaskularyzacja zatoki wieńcowej nazwana Operacją Becka I i II. W 1935 po wielu eksperymentach na zwierzętach naszył uszypułowany płat mięśnia piersiowego większego na mięsień lewej komory serca choremu z chorobą niedokrwienną serca. Siedem miesięcy później pacjent powrócił do pracy jako ogrodnik[1].

Trzy wiodące objawy tamponady serca zostały nazwane triadą Becka[2]. Był pionierem wśród kardiochirurgów operujących nowotwory serca.

W 1941 zastosował sproszkowany azbest w celu wytworzenia zrostów mięśnia sercowego i worka osierdziowego dla poprawy ukrwienia w chorobie wieńcowej[1].

W latach 1942–1945 był doradcą w zakresie chirurgii Armii Stanów Zjednoczonych i został wyróżniony Legią Zasługi.

W 1947 zastosował jako pierwszy w świecie skutecznie defibrylację w trakcie operacji serca[3]. Opracował technikę reanimacji i przeszkolił ponad 3000 pielęgniarek i lekarzy w tym zakresie[4]. W 1952 został pierwszym profesorem kardiochirurgii w Ameryce.

Od 1928 był żonaty z Ellen Manning, z którą miał trzy córki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Harold Ellis: A history of surgery. London, 2001, s. 227, |https://books.google.de/books?id=OsZWFyUYtDQC&dq=Charles+Dubost&pg=PA234&redir_esc=y#v=onepage&q=Charles%20Dubost&f=false ISBN 1-84110-181-8
  2. Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 303.ISBN 83-7430-031-0
  3. Claude Beck, defibrillation and CPR - Dittrick Medical History Center [online], artsci.case.edu [dostęp 2020-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-20] (ang.).
  4. BECK, CLAUDE SCHAEFFER | Encyclopedia of Cleveland History | Case Western Reserve University [online], case.edu [dostęp 2020-05-23] (ang.).