Claussenomyces prasinulus
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Claussenomyces prasinulus |
| Nazwa systematyczna | |
| Claussenomyces prasinulus (P. Karst.) Korf & Abawi Can. J. Bot. 49: 1882 (1971) | |
Claussenomyces prasinulus (P. Karst.) Korf & Abawi – gatunek grzybów z rodziny Tympanidaceae[1].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Clausenomyces, Tympanidaceae, Leotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1869 r. Petter Adolf Karsten nadając mu nazwę Peziza prasinula. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadali mu Richard Paul Korf i George S. Abawi w 1971 r.[1]
Ma 17 synonimów. Niektóre z nich:
- Coryne prasinula (P. Karst.) P. Karst. 1885
- Strossmayeria viridiatra (Sacc. & Fautrey) Dennis 1962[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Występujące w skupiskach apotecja o soczewkowatym lub poduszeczkowatym kształcie i średnicy około 0,5 mm. Trzonu brak. Powierzchnia hymenium gładka, bardzo blado zielonkawobiała, z bladożółtawymi odcieniami. Powierzchnia zewnętrzna gładka, tej samej barwy. Brzeg regularny. Miąższ woskowaty, ale raczej twardy, białawy[3].
- Cechy mikroskopowe
Worki 70–80(–105) × 8–10 μm, nieamyloidalne, 8-zarodnikowe, powstające na pastorałkach. Askospory w worku w dwóch rzędach, cylindryczne i mniej więcej zakrzywione, 12–15(–16) × 3–4 μm, w stanie dojrzałym z 3 przegrodami, gładkie, szkliste. Parafizy nitkowate, do 2 μm szerokości, często wielokrotnie rozgałęzione, zielonkawe, zwłaszcza w górnej części. Ekscypulum dwuwarstwowe[3].
- Gatunki podobne
W Polsce występuje jeszcze klausenomyces smołowy (Claussenomyces olivaceus)[4]. Również ma podobny, oliwkowozielony kolor, ale występuje na drewnie drzew iglastych i ma szersze askospory (11–28 × 3,5–7 μm), z 7 przegrodami[3].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Claussenomyces prasinula znany jest tylko w Europie, w Japonii i na nielicznych stanowiskach w Ameryce Północnej[5]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytacza tylko jedno stanowisko, i to dawne, podane przez Josepha Schrötera w 1908 r.[4] Później jednak odszukano go. Aktualne stanowiska podaje m.in. internetowy atlas grzybów. Zaliczony w nim jest do gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Grzyb saprotroficzny rozwijający się na martwym drewnie dębów, buków[4] innych drzew liściastych[6]. Zasiedla drewno pozbawione kory i już znacznie spróchniałe[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ a b c d Gianfranco Medardi, Overview of the genus Claussenomyces and a description of Italian collections, „Czech Mycology”, 59 (1), 2007, s. 101–109 [dostęp 2017-07-16] (ang.).
- ↑ a b c Maria Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ Występowanie Claussenomyces prasinulus (P.Karst.) Korf & Abawi na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-12-17] (ang.).
- ↑ a b Aktualne stanowiska Claussenomyces prasinulus w Polsce [online], Internetowy atlas grzybów [dostęp 2017-07-16] (ang.).