Przejdź do zawartości

Connie Francis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Connie Francis
Ilustracja
Connie Francis (1961)
Imię i nazwisko

Concetta Rosa Maria Franconero

Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1937
Newark

Instrumenty

akordeon

Gatunki

muzyka pop

Aktywność

od 1955

Wydawnictwo

MGM

Powiązania

Bobby Darin, Brenda Lee, Patti Page, Neil Sedaka, Lesley Gore, Carole King, Ricky Nelson

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Connie Francis, właśc. Concetta Rosa Maria Franconero[1] (ur. 12 grudnia 1937 w Newark)[1] – amerykańska piosenkarka popowa, kompozytorka, aktorka, artystka estradowa i wydawca.

Absolwentka Arts High School; w wieku 11 lat wystąpiła w serialu Talent Scouts Arthura Godfreya (1948) jako piosenkarka i akordeonistka. Koncertowała w USA, Australii, Nowej Zelandii, Republice Południowej Afryki i Europie. Nagrała wiele płyt w prowadzonym przez siebie wydawnictwie. Występowała w klubach nocnych i na koncertach, przez jakiś czas prowadziła własny program telewizyjny. W 1959 wstąpiła do ASCAP[2].

Po występie w Westbury Music Fair w Nowym Jorku została napadnięta i zgwałcona w motelu sieci Howard Johnson, w którym się zatrzymała. Oskarżyła sieć o brak zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa, gdy dowiedziała się, że rok po gwałcie zepsuty zamek w jej poprzednim pokoju nigdy nie został naprawiony, uzyskała odszkodowanie w wysokości 3 milionów dolarów[2].

Według relacji kanału A&E Biography, Elvis Presley był na jednym z jej koncertów i gdy usłyszał, jak śpiewa piosenkę „Mama”, musiał wyjść z powodów emocjonalnych - jego matka niedawno zmarła. Następnego dnia Elvis wysłał Connie dwa tuziny żółtych róż z listem przepraszającym za jego nagłe wyjście[2].

Spotykała się z piosenkarzem Bobbym Darinem, który jednakże zerwał związek, gdy jej ojciec wygonił go z jednego z jej koncertów, trzymając w ręku pistolet[2].

Początkowo nie chciała śpiewać swojego pierwszego wielkiego przeboju „Who's Sorry Now”, ponieważ powstał on pierwotnie w latach 30. XX wieku - do zmiany decyzji przekonał ją ojciec[2].

Wiadomość o zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy’ego dotarła do niej na planie trzeciego filmu MGM Looking for Love (W poszukiwaniu miłości, 1964). Na cześć zabitego prezydenta nagrała singiel „In The Summer of His Years” i umieściła płytę w konserwatywnej złotej kopercie, bez żadnych zdjęć; cały dochód ze sprzedaży piosenki został przekazany rodzinie policjanta z Dallas, J.D. Tippitt, który został zastrzelony przez domniemanego zabójcę Kennedy'ego, Lee Harveya Oswalda[2].

Życie prywatne[2]

[edytuj | edytuj kod]

Jej mąż to:

  • Bob Parkinson (27 czerwca 1985 - 31 marca 1986) (rozwiedziona);
  • Joseph Garzilli (16 września 1973 - 1 października 1978) (rozwiedziona, 1 dziecko);
  • Izzy Marion (16 stycznia 1971 - 14 lutego 1972) (rozwiedziona);
  • Dick Kanellis (15 sierpnia 1964 - 15 listopada 1964) (rozwiedziona).

Syn Joseph Garzilli Jr.

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
  • Who's Sorry Now? (1958)
  • The Exciting Connie Francis (1959)
  • My Thanks to You (1959)
  • Christmas in My Heart (1959)
  • Rock 'n' Roll with Connie Francis (1959)
  • Rock 'n' Roll Million Sellers (1960)
  • Italian Favorites (1960)
  • Connie's Greatest Hits (1960)
  • Country and Western Golden Hits (1960)
  • More Italian Favorites (1960)
  • Spanish and Latin American Favorites (1960)
  • Connie at the Copa (1961)
  • Connie Francis Sings Jewish Favorites
  • More Greatest Hits (1961)
  • Never on Sunday (1961)
  • Songs to a Swingin' Band (1961)
  • Folk Song Favorites (1961)
  • Do the Twist (1962)
  • Second Hand Love and Other Hits (1962)
  • Connie Francis Sings (1962)
  • Country Music Connie Style (1962)
  • Modern Italian Hits (1963)
  • Follow the Boys (1963)
  • Award Winning Motion Picture Hits (1963)
  • Great American Waltzes (1963)
  • Big Hits from Italy (1963)
  • The Very Best of Connie Francis (1963)
  • Mala Feminmena (1963)
  • In the Summer of His Years (1964)
  • Looking for Love (1964)
  • A New Kind of Connie (1964)
  • Connie Francis Sings for Mama (1965)
  • When the Boys Meet the Girls (1966)
  • Movie Greats of the Sixties (1966)
  • Live at the Sahara, Las Vegas (1966)
  • Happiness (1967)
  • Love Italian Style (1967)
  • My Heart Cries for You (1967)
  • Connie and Clyde (1968)
  • Connie Sings Bacharach & David (1968)
  • Hawaii Connie (1968)
  • The Wedding Cake (1969)
  • Connie Francis Sings Great Country Hits, Volume II (1973)
  • 20 All Time Greats (1977)
  • Connie Sings the Big Band Hits (1977)
  • I'm Me Again: The Silver Anniversary Album (1981)
  • The Singles Collection (1993)
  • Souvenirs (CD box set) (1996)
  • Kissin', Twistin' and Going Where the Boys Are (1997)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Connie Francis na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g Connie Francis - Biography [online], IMDb [dostęp 2025-03-08] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Connie_Francis&oldid=76184500”