Bobby Darin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bobby Darin
Ilustracja
Imię i nazwisko

Walden Robert Cassotto

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1936
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1973
Los Angeles

Instrumenty

gitara, pianino, perkusja, harmonijka, ksylofon

Gatunki

big band, rock and roll, pop, folk

Zawód

wokalista, autor tekstów, aktor

Aktywność

1956–1973

Wydawnictwo

Decca, Capitol Records, Atlantic Records, Motown Records

Strona internetowa

Bobby Darin, właśc. Walden Robert Cassotto (ur. 14 maja 1936 w Nowym Jorku, zm. 20 grudnia 1973 w Los Angeles[1]) – amerykański piosenkarz i kompozytor popowy pochodzenia włoskiego, popularny w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Bronx High School of Science w Bronksie i Hunter College w Nowym Jorku. Początkowo występował w kawiarniach nowojorskich, w połowie lat 50. trafił do przemysłu muzycznego. Zadebiutował singlem My First Love. Po kilku singlach, które nie odniosły powodzenia, Splish Splash dotarł na 3. miejsce amerykańskiej listy przebojów[2]. Z powodu braku dalszych sukcesów, Darin jeden singiel wydał z zespołem towarzyszącym, pod nazwą The Ding Dongs, zmienioną następnie na The Rinky Dinks. W 1958 powrócił do występów pod własnym nazwiskiem i osiągnął sukces singlem Queen of the Hop, sprzedanym w ponad milionowym nakładzie. Jeszcze większą popularność przyniosła mu własna kompozycja z 1959 Dream Lover (1. miejsce w Wielkiej Brytanii i 2. w USA)[2], reprezentująca typową dla tego okresu stylistykę pop.

W kolejnych nagraniach Darin zmienił styl, stawiając na repertuar dla dojrzalszej publiczności, opracowując własne udane i popularne wersje standardów, jak Mack the Knife z Opery za trzy grosze, La Mer (Beyond the Sea), Clementine. Bywał porównywany do Franka Sinatry. Śpiewał też standardy musicalowe, jak Hello, Dolly. Od 1960 zagrał w kilku filmach[2].

W 1965 roku wraz z przemianami generacyjnymi na rynku muzycznym, Darin zainteresował się aktualnym wówczas folk rockiem. Nagrał m.in. udaną interpretację If I Were a Carpenter Tima Hardina (1966) i protest song We Didn't Ask to Be Brought Here. Na kolejnych płytach zauważalny był dalszy zwrot w kierunku poezji i muzyki zaangażowanej politycznie[2].

Darin śpiewał piosenki w stylu tradycyjny pop, często znakomicie interpretując standardy muzyki pop. Bywało jednak, że wychodził poza tą dziedzinę, śpiewając popowe wersje piosenek rock and rollowych, najczęściej popularnych zespołów, takich jak The Rolling Stones lub ambitniejszych jak Bob Dylan. Spowodowało to, że niekiedy zaliczany jest do grona artystów rock and rolla.

Bobby Darin zmagał się z chorobą serca i po kilku operacjach zmarł przedwcześnie 20 grudnia 1973 w wieku 37 lat[2].

W 1990 Boby Darin został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[3].

Był dwukrotnie żonaty; z Sandrą Dee (od 1 grudnia 1960 do 7 marca 1967), z którą miał syna Dodda, i Andreą Joy Yeager (od 26 stycznia 1973, separacja od 30 września 1973, rozwód w październiku 1973). Spotykał się z piosenkarką Connie Francis.

W 2004 roku powstał film amerykański, oparty na biografii Bobby’ego Darina – Wielkie życie (Beyond the Sea) w reżyserii Kevina Spaceya, który był również współautorem scenariusza i wcielił się w postać B. Darina, śpiewając także jego piosenki.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bobby Darin (1958)
  • That's All (1959)
  • This is Darin (1960)
  • For Teenagers Only (1960)
  • The 25th Day of December (1960)
  • Two of a Kind (1961)
  • Love Swings (1961)
  • Twist with Bobby Darin (1961)
  • Bobby Darin Sings Ray Charles (1962)
  • Things and Other Things (1962)
  • Oh! Look at Me Now (1962)
  • You're the Reason I'm Living (1963)
  • It's You or No One (1963)
  • 18 Yellow Roses (1963)
  • Earthy! (1963)
  • Golden Folk Hits (1963)
  • Winners (1964)
  • From Hello Dolly to Goodbye Charlie (1964)
  • Venice Blue (1965)
  • Bobby Darin Sings The Shadow of Your Smile (1966)
  • In a Broadway Bag (Mame) (1966)
  • If I Were a Carpenter (1966)
  • Inside Out (1967)
  • Bobby Darin Sings Doctor Dolittle (1967)
  • Bobby Darin Born Walden Robert Cassotto (1968)
  • Commitment (1969)
  • Bobby Darin (1972)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bobby Darin | Biography, Albums, Streaming Links | AllMusic [online], www.allmusic.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  2. a b c d e Encyklopedia muzyki popularnej...
  3. Bobby Darin: inducted in 1990. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Guinness Encyklopedia muzyki popularnej. Lata sześćdziesiąte, Atena / Rock-Serwis, 1995, ISBN 83-85335-22-6, s.97-98

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]