Corneliu Ion
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
182 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Corneliu Ion (ur. 27 czerwca 1951 w Fokszanach[1]) – rumuński strzelec sportowy specjalizujący się w pistolecie szybkostrzelnym. Złoty i srebrny medalista olimpijski, czterokrotny uczestnik letnich igrzysk olimpijskich (Montreal, Moskwa, Los Angeles, Seul), wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W 1974 roku otrzymał srebrny medal mistrzostw świata w konkurencji pistolet pneumatyczny 10 m, w finale uzyskał on wynik 387 punktów. Był to zarazem największy w karierze sukces Rumuna w tejże konkurencji. Na tym samym czempionacie otrzymał również brązowy medal w drużynowej konkurencji strzelania z pistoletu szybkostrzelnego z 25 m. Rok później został wicemistrzem Europy, w konkurencji strzelania z pistoletu szybkostrzelnego[1][2]. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Montrealu, gdzie w swej specjalności zajął 5. pozycję z wynikiem 595 punktów[3]. W 1977 zdobył drugi z czterech medali strzeleckich mistrzostw Europy, to złoty krążek na mistrzostwach w Bukareszcie[2].
W 1980 został mistrzem olimpijskim w konkurencji strzelania z pistoletu szybkostrzelnego z 25 m. W finale uzyskał rezultat 596 punktów (najlepszy w tabeli wyników), ten sam co Jürgen Wiefel i Gerhard Petritsch, jednak w dogrywce uzyskał 148+147+148 punktów, co przesądziło o kolejności w tabeli wyników[4]. W 1981 i 1985 roku otrzymał tytuły odpowiednio wicemistrza i mistrza Europy (w konkurencji pistolet szybkostrzelny 25 m)[2]. Z kolei w 1982 został po raz drugi wicemistrzem świata, tym razem w konkurencji strzelania z pistoletu z 25 m w drużynie[1].
Na igrzyskach olimpijskich rozgrywanych w Los Angeles osiągnął w finale wynik 593 punktów i otrzymał srebrny medal. Po pierwszym dniu rozgrywek prowadził wprawdzie z wynikiem 299 punktów, ale drugiego dnia łącznym rezultatem przegrał z Japończykiem Takeo Kamachim[5]. Na igrzyskach w Los Angeles był również chorążym swojej reprezentacji[1]. W Seulu, również podczas igrzysk olimpijskich, uzyskał w swej konkurencji wynik 588 punktów i zajął 18. pozycję w tabeli wyników[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Corneliu Ion. olympedia.org. [dostęp 2022-11-01]. (ang.).
- ↑ a b c Corneliu ION. issf-sports.org. [dostęp 2022-11-01]. (ang.).
- ↑ Games of the XXI Olympiad, Montreal 1976 : Official Report, v.3. digital.la84.org. s. 577. [dostęp 2022-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-08)]. (ang.).
- ↑ Games of the XXII Olympiad, Moscow, 1980 : official report of the Organizing Committee of the Games of the XXII Olympiad, Moscow, 1980. v. 3. digital.la84.org. s. 539. [dostęp 2022-11-01]. (ang.).
- ↑ Official Report of the Games of the XXIIIrd Olympiad, Los Angeles, 1984, v. 2. digital.la84.org. s. 534. [dostęp 2022-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-08)]. (ang.).
- ↑ Official Report : Games of the XXIVth Olympiad, Seoul 1988, v.2. digital.la84.org. s. 541. [dostęp 2022-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-08)]. (ang.).
